Ozan - Yazar - Akademisyen.
DOĞUMU: 1946 yılında Maraş’ın Sarımollalı köyünde dünyaya geldi.
ÖĞRENİMİ
İLK: İlköğretimini bu köyde,
ORTA-LİSE: Orta öğretimini Maraş İmam Hatip Lisesinde tamamladı (1968).
ÜNİVERSİTE: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesinden 1973 yılında mezun oldu.
ÇALIŞTIĞI ALANLAR : Çalışma Bakanlığında İş Müfettişi olarak çalıştı. 1979 yılından beri (İTÜ) Sakarya Üniversitesinde öğretim elemanı olarak çalışmaktadır. Halen Sakarya Üniversitesi, İİBF, Çalışma Ekonomisi ve Endüstri İlişkileri Bölümü, İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku Ana Bilim Dalında Yardımcı Doçent olarak çalışma hayatına yönelik hukuk dersleri vermektedir.
MEDENİ HALİ: Evli ve üç çocuk sahibi.
YAZILARI: Şiir ve yazıları; Gonca, Çıkış, Defne, Edebiyat, Diriliş, Mavera, İlim ve Sanat Dergilerinde yayınlandı.
ESERLERİ:
1. Bir Savaşçıdır Kalbim.
2. Aydınlar İhaneti.
3. Önden Giden Atlılar.
4. Türkiye’de İşyeri ve Sendika Denetimi.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
şiiri
tükenir
heybetli duruşları
Sen yoksun burada
Telaşlı telaşlı dolaşan insanlar arasında
Her yana savrulan bu kalabalıkta bir şey var
Artık bu bulvarlarda
Ağaçların bile
Tahammülü kalmamıştır
Bir gün
Bu insanlar bu caddelerden geçmeyecek artık
Bu gündoğuşları bu akşamlar bir gün tükenir
Bu bahar
Bu yağmur
Bu çiçek açışları bu bakışlar gözlerinde
Toprağın alıp alıp bir gün geri verişleri
Tükenir bu heybetli duruşları dağların
Sürekli toprağa doğru kayıyoruz biri çekiyor bizi
Biri bir bir geri alıyor verdiklerini
Bir gün böyle yürüyemeyebilirim burada
Sen yoksun daha
Boşunadır bunca kolladığın ufukları
Yağmurun bile
İstemiye istemiye yağışında bir şey var
Göklerin bunca susuşundan sonra
Bir sabırsızlıkla patlıyor gök gürültüleri
Sen yoksun daha
Bu baharı yorgun görüyorum böyle
Toprağın üzerinde bir ordu gibi
Yürüyen karıncalarda
Mahmur kızların bakışlarında
Çiçek açışlarında bir hüzün
Bu yıl da boynu bükük açıyor menekşeler
Toprak bizden usanmış artık
Sarsarak
Üzerinden atıyor insanları
Yeraltından
Derin homurtularla konuşuyor
Sen büyüyorsun şimdi
Bunca oluşlardan habersiz
Ey
Uyurken bile yürüyen çocuk
*
Bu aşk beni mecnun gibi
Çeker beni çöle beni
Dağa beni taşa beni
Bir uçurumdur gözlerin
Atıverir birden beni
Derin bir boşluğa beni
Bir kararda koymaz beni
Çeker mevsimden mevsime
Bir yaza bir kışa beni
Bırakır yem olsun diye
Kurda beni kuşa beni
Sürer bir yokuşa beni
Bilirim ki bir gün beni
Hiç acımaz salar beni
Derin bir ateşe beni
Geliverir bir gün beni
Alır beni gider beni
Ölüm beni ölüm beni
*
haber versem tprağa
I.
Bütün varım toplasam sonra varsam toprağa
Hepsin üstüne atsam ve savursam toprağa
Er geç basar bağrına sevgili gibi beni
Ne denli meydan okur gibi dursam toprağa
Elbet bilir uğruna niçin öldüğümüzü
Ve bir bir söyler bana, bir gün sorsam toprağa
Anlatsam üzerinde ne olup bittiğini
Çıkar toprak olmaktan, haber versem toprağa
Kimse karşı koyamaz alır götürür bir bir
Çeker beni ne denli, göğüs gersem toprağa
Uğraşıp biriktirip döksem alın terimi
Bir özgürlük evreni varıp kursam toprağa
II.
Bütün varım toplasam, sonra varsam toprağa
Senin çağınla olsam senle girsem toprağa
Senin doğduğunu ve geldiğini senin
Atılır yerden yere haber versem toprağa
Bulsam ve saptasam bir bir ayak izlerin
Öpsem öpsem ve sonra alnım vursam toprağa
Kutlu ayaklarındır, değdi diye sevgili
Yalnız senin adına,bir kapansam toprağa
İncinmesin diye sen taşlara dikenlere
Diz çöküp te önünde ve yakarsam toprağa
*
kurşun gazeli
Savaşa girdin kalbim bin yara aldı beni
Ne denli acı varsa aradı buldu beni
Seni bir bomba gibi taşımak bu göğüste
Bir Ebubekir kıldı bir Ömer kıldı beni
Kurmak bize düştü bu kalbi sökülmüş çağı
Buyruk en ağır yükün altına saldı beni
Atıldık kurşun gibi kentin alanlarına
Bir kaç put ve taş gördü birden irkildi beni
Parça parça bir yürek delik deşik bir bağır
Bir beş değil sevgili bin kurşun deldi beni
Bir de bakışlarındır kurşun gözlerin senin
Kılı kıpırdamadı el gördü geldi beni
Yine seni özlemek birikti bir dağ gibi
Ve yürüdü üstüme altına aldı beni
Bir katılık döşenmiş upuzun bulvarlara
Adım atar atmaz bir donma aldı beni
Böyle çıktım alana ve yürüdüm yürüdüm
Ne görebildi kimse ne anlayabildi beni
Ve put alanlarından geçtim İbrahim gibi
Bir savaş bildi beni bir eylem bildi beni
-------------------------------------------------------------------------
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder