http://sairlermaras2.blogspot.com.tr/

20 Temmuz 2014 Pazar

BAZO MEHMET / MEHMET AYAR


MESLEĞİ: Halk Ozanı - Çifci.
  
DOĞUMU: Köyünün halkınca  Bazo Mehmet lakaplı  Halk Ozanı Mehmet AYAR, 1942 yılında, Maraş’ın Göksun ilçesine  bağlı Kanlıkavak kasabasında  doğdu.

ÖĞRENİMİ: İlkokulu yedi yılda zor bitirdi.

AİLE FAKİRDİ
Maraş'ın Göksun İlçesine bağlı Kanlıkavak kasabasında nüfusa kayıtlı bulunan ozan; beş çocuklu fakir bir ailenin erkek çocuklarının büyüğüdür.

*(Bu bilgileri daha önce yazmıştım. Bazı kaynaklar aileyi fakir göstermekte. Küçük kardeş, Ozan Bazo Fazlı ile görüştükten sonra düşüncem değişti. Aile önceleri zenginmiş. Öyle ki, geçen yolcu eve uğrar yemeğini yer, yoluna devam edermiş.)

OZANLARDAN 

OLUŞAN AİLE 

MESLEĞİ: Çiftçilikle uğraştı.  kara sabanın revaçta olduğu dönemlerde, kağnı ustalığı yapan disiplinli bir babanın himayesinde;  el becerisini geliştirerek, sonraları  marangozluğa  yöneldi.

MEDENİ HALİ: İlkokul 3. Sınıfta nişanlandı,  14 yaşında evlendi. Başından 4 evlilik geçen ozanımızın, 9 çocuğu vardır.

ESERİ: Şiirlerinin bir kısmı, Gönülden Esintiler adlı kitabında yayımlandı.

-----------------------------------------------------------------

şiiri
  
BİRİSİYİM BEN


Atam Türkmen, soyum Türkmen, ben Türkmen
Türkmen boylarının sürüsüyem ben
Kemik Türkmen, ilik Türkmen, kan Türkmen
Geçmiş sülalemin serisiyem ben

Yerleşmiş bu yurda Türkmen ağları
Elbistan ovası, Afşin bağları
Dile destan olan Göksun dağları
İşte o dağların arısıyam ben

Deynek ile düşmanını yıldıran
Kazma, kürek üzerine saldıran
Fransız'ı baltalayan, öldüren
MARAŞ Kalesinin örüsüyem ben

Bütün yaylaları otlu sulaklı
Yemyeşil ormanı dallı budaklı
Aslım Maraş Göksun, Kanlıkavaklı
Mehmet AYAR derler birisiyem ben

----

İBARET

Ayırmayın Kürt'ü, Türk'ü, Çerkez'i
Temelimiz iki eşden ibaret
Anadolu medeniyet merkezi
Ayağın düzeni baştan ibaret

Sırtımızdan uçtu gitti uçanlar
Memleketi soyup soyup kaçanlar
Sen ben diye aramızı açanlar
Çevredeki birkaç uşttan ibaret

Döner durur ticarette pazara
Bir gün olur uğratırlar nazara
Kazancını kim götürdü mezara
Dünya bir hayalden  düşten ibaret

İnsan doğduk  yaşayalım insanca
Kimse birbirine takamasa kanca
Ne yaparsa seviliyor falanca
Ben ağzımı açsam suçtan ibaret

Ayar oğlum ölmüş diye duyarlar
Üzerimde  ne var ise soyarlar
Mezar denen bir çukura koyarlar
Akıbeti iki taştan ibaret

-----

ne gereği var

Alüminyum çıktı krom parlıyor
Dediler bakırın ne gereği var
Elde görüp yeriniyor zorluyor
Gafadaki fikrin ne gereği var

Kimlere bilinir çektiğin çile
Bülbülün feryadı ne verir güle
Nusubet gelirse sabrını dile
Belaya şükrün ne gereği var

Açlığına pençeleşir güreşir
Gide gide bir pisliğe bulaşır
Gezerken de ayağına ulaşır
Arada fakirin ne gereği var

Ayar oğlum ev tavşanı et yiyor
Kör eşeğin kazancını at yiyor
Bizim inek çatal ile ot yiyor
Hayvana ahırın ne gereği var



-----------------------------------------------------------------

Ozanımızın kardeşi,  Ozan Musa Ayar'ın, gençliğinden itibaren el yazıyla tuttuğu  GÜNLÜK  defterini elime geçirmiştim. Defteri incelerken,  içinden 2 adet  EMİNE şiiri çıktı.  Şiirler, Bazo Mehmet (Ozan kardeşlerin büyüğü) imzasını taşıyordu. Durumu, ozan kardeşlerin küçüğü, Ozan Fazlı'ya ilettim. Fazlı Ayar'ın ifadesine göre: Ağabey, Bazo Mehmet,  Konya'da görevli kardeşi Musa'yı ziyarete gider. Ziyaret uzar. Emine adını taşıyan sosyetik bir kadın Başkomiser Musa Ayar'ın makamına dadanmıştır. Kardeş Musa'nın yanında konuk bulunan Ozan Mehmet Ayar'ın şiirdeki gücünü bilmektedir. Bilmektedir çünkü kadın aynı zamanda şiir sevdalısıdır. Ozan kardeşlere; " bana şiir yazacaksınız" diye tutturur. Anlaşılan,  Bazo Mehmet kendisine musallat olan Emine'ye yazdığı iki şiirini kardeşi Musa'nın defteri arasında unutmuştur. 

Bu iki şiir şöyledir:  

EMİNE  1

O kadar uzakta durma
Biraz beri gel Emine
İnsana kalbinden vurma
Dayanmıyor kul Emine

Örnek olayım örgüne
Hayranım senin görgüne
Ya yarına ya bir güne
Görünüyor yol Emine

Gün güne artar kaderim
Döner vatana giderim
Mektupla selam ederim
Cevabını sal Emine

Kocan seni anlamazsa
Biraz canın kaynamazsa
Buna için oynamazsa
Açılır mı kol Emine

Gözüm yoktur akçasında
Mendil olsam bohçasında
Kavaklının  bahçesinde
Gül içinde gül Emine

Unutmayasın Ayar'ı
Herhal bir zalimin yarı
Yanında bir kızıl arı
Sen petekte bal Emine

---- 

EMİNE 2

Konuşurken bal akıyor dilinden
Bu kadar insana yakın Emine
Dışarıya çıkmıyorsun evinden
Gene bir nazarlık takın Emine

Cefa çeken insan gözünden belli
Derdin dökemeyen yüzünden belli
Yanıyor yüreğin sözünden belli
Temiz asaletin kökün Emine

O kara gözlerin hilal kaş ile
Muradına eremezsin düş ile
Yaşanır mı kaderi yok baş ile
Git te bir hocaya bakın Emine

Bilmiyorum nasıl idi ezelin
Güz demeden dökülecek gazelin
Vallahi görmedim senden güzelin
Gücenme sözüme sakın Emine

Kul Ayarım derde sen binler yaşa
Kader ile ben başladım savaşa
Gönülden bilmezle kalma baş başa
Yel estikçe gelsin kokun Emine
            Mehmet Ayar

-----------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------

Hiç yorum yok: