MARAŞLI ŞAİRLER YAZARLAR DÜŞÜNÜRLER VE DİĞERLERİ

20 Temmuz 2014 Pazar

ŞAZİ

Halk Ozanı.
-------------------------------------------------------------Şazı ve Şirazi’nin dâhil Olduğu Aile, Halk Aşıklarının sık yetiştiği bir ailedir. Bu aileden;

1. Şazi,

6. Sefil Mehmet,

7. Âşık Veli gibi ozanlar yetişmiştir.

------------------------------------------------------------------

YAŞADIĞI ZAMAN

1800’lü yılların ilk yarısında K. Maraş’ın Yenicekale Nahiyesine bağlı Çınarpınar köyünün Karbasan mezrasında yaşadı.

DESTEK OLDULAR

19. Asrın ilk yarısında Maraş Valisi olan Süleyman Paşa ve amcası oğlu Ahmet Paşa zamanında Maraş’ta bir çok halk şairi yetişmiştir. Daha doğrusu var olan maden su yüzüne çıkmıştır. Adı geçen Paşa’ların desteği akabinde olmuştur bu su yüzüne çıkış.

TÜRK EDEBİYATI

Bu ozanlardan 3'ü Türk Edebiyatı Tarihine geçmiştir. Bu şairler;

Hezari, Şazi, ve Şirazi’ dir. Öte yandan, Şadi de Süleyman ve Ahmet Paşa’ların nezaretinde bulunacak kadar güçlüdür.

Bu ozanlar zaman zaman; din, aşk ve yiğitlik- mertlik motifleri üzerine bir çok şiirler söylemişlerdir.

Sanılanın aksine Şazi’nin büyük kardeş olduğu kesindir.

-------------------------------------------

DÜŞTÜ FİKRİME

Ya! Niçin ağlayıp feryat etmeyim

Kakülü reyhanım düştü fikrime

Huriler timsali melek misali

Lebleri mercanım düştü fikrime

Ağ elleri elvan elvan nakışlı

Ağca ceylan ablak sığın sekişli

Sarhoş yürüyüşlü şahin bakışlı

Gözleri mestanım düştü fikrime

Açılmış yanağı hep gonca güllü

Selviler misâli yar ince belli

Kadife kalpaklı sırma mendilli

Zülf-ü perişanım düştü fikrime

Gönül ister dost köyünü yaylaya

Öğüt verip cahil gönlüm eğleye

Biçare ŞAZI'yi meftun eyleye

Afet-i devranım düştü fikrime

----

1798’de Napolyon Bonapart Mısır’a asker çıkarınca Osmanlıların hükümran olduğu şehirlere savaş için emir gönderildi. Bu arada Maraş’tan da Kalender Paşa kumandasına yollanan askerler asarında Maraş’lı halk şairi Şazi’nin de var olduğu bilinmektedir. Ozan Şazi artık askerdir ve seferberlik yolundadır. Günler geçmiyor ki köyünde ( ki bu köy, Yenicekale’ye bağlı Çınarpınar Köyünün Karbasan obasıdır.) bıraktığı yakınlarının hasreti onu rahat bıraksın. Öteyandan çok sevdiği bir kızla nişanlıdır. Uzayan ayrılık, Şair’i perişan eder. Nişanlısında başkalarının da gözü olduğunu bildiğinden kendinin yokluğunda nişanlısının kaçırılması korkusuyla üzülmektedir. 14 Ayı geçen ayrılıktan sonra Kalender Paşa’ya şu manzum dilekçeyi sunar.

----

sıladan çıkalı

Meded sende kaldı ey gani vezir

Himmet edin gedek ellerimize

İstemem Mısır’a etsen şah veled

Nice can muntazır yollarımıza

Benem bağvatçısı çitil bağ iken

Dediler ki harap edek ıssı yoğiken

Layık mıdır şeyda bülbül sağ iken

Nice sağ dolaşın güllerimize

Yitirdim kendimi aklım zay oldu

Eğildi kametim kadim yay oldu

Sıladan çıkalı on dört ay oldu

Efendim vakıftır hallerimize

Bu manzum dilekçe Kalender Paşa’nın hoşuna gider. Şazi’yi huzuruna alır. Şazi'den, Turna kuşlarına güzel bir seyahat yaptırmasını ister. Bu şartla sılaya izinli göndereceğine söz verir. Neticede Şazi, Paşa’ya harika bir şiir sunar.

----

turnam uğra maraş'a

Turnam sökün etmiş Göksün gölünden

Doğru gedin Saraycık'tır yolunuz

Kuruçova Tekir beli konalga

Orda olsun meskeniniz eliniz

Ahrdağları’ndan edin telaşa

Zerrin taht kurmuşlar koca Maraş’a

Üstünde oturan Kalender Paşa

Onu da ziyaret etsin ulunuz

Gitme turnam gitme Akka yoluna

Tahire hanına Havran çölüne

İnin konun Taberya’nın gölüne

Oraya serilmiş olsun çulunuz

Bir haber gelip te ariften teze

Aşalım gidelim Mısır’dan yüze

Mevlam nasib etsin sılayı bize

El kaldırıp âmin desin diliniz

Kalma fazla Taberiye gölünde

Korkunuz olmaz Nablus’un yolunda

Sefil Şazi’m kalmış Yafa yolunda

Orda ziyarete mutlak varınız

---

acıları bizde kaldı

Usul boylu servi revan

Bilmem hangi düzde kaldı

Güneş yüzlü mah cemalin

Öldü artık sözde kaldı

Bu bir pazar eski Pazar

Gelen gider diye yazar

Herkes mezarını kazar

Yarim gitti özde kaldı

Şazi ‘m dünya mezar oldu

Kalan kaldı hezar oldu

Zannetme ki gülzar oldu

Acıları bizde kaldı

-----

Anlaşılan Şazi'nin seferberlik günleri aylar hatta yıllarca uzamıştır. Daha önce, Maraş'tan götürdüğü orduya kumanda eden Maraş'lı Kalender Paşa'ya sunduğu manzum dilekçeyle 14 ay sonra izin alabilmişti. Sıra Mısır Şahına geldi. Ruhsat alabilmek için Şaha da 5 numaralı şiiri söyler.

---

arzuhal

Aman Şah'ım izin ver de gideyim

Arkam sıra beni bekler ağlar var

Saadetim nazlı yare kavuşmak

Ara yerde yüce yüce dağlar var

Kuru gazel gibi göğe savruldum

Acı poyraz gibi esip yoruldum

Nerde güzel görsen yüzüm çevirdim

Bizim ilde cana kıyar beyler var

Yeni geldi arap atın sökünü

Seyyar eylen sağa sola yükünü

Helal eylen tuz ekmeğin hakkını

Varamıyom beni burda eğler var

ŞAZİ de derkine gittim unmayım

Taşlar alıp dertli sinem dövmeyim

Güzel sevdi derler nasıl sevmeyim

Çatık kaş üstünde çifte benler var

---

yazbahar gülü

Gönül bir cana bendoldu

Daha tıfıl ben neyleyim

Ben garibim kendi garip

Gelmez ahde ben neyleyim

Yarim güzellerin hası

Açıldı gönlümün pası

Gamzeleri bade tası

Dudak meze ben neyleyim

Gerdandaki çifte benler

Dişler elmas gibi parlar

Memeleri düğme zorlar

Dersem çözer ben neyleyim

Şakıdı Şazi’nin dili

Açıldı yazbahar gülü

Koynundan düştü mendili

Perde yüze ben neyleyim

--------

sıladan çıkalı

(ŞAZİ'nin 2. nolu şiirin başka bir şekli)

Medet sende kaldı hey gani vezir

Himmet edin gidek ellerimize

İstemem Mısır’a sultan etseler

Nice can muntazır yollarımıza

Bendim adam eden yerim dağ iken

Bendim yiyen içen yerim bağ iken

Layık mıdır şeyda bülbül sağ iken

Gargalar dadansın güllerimize

Düşünmeden aklım fikrim zay oldu

Eğildi kametim kaddim yay oldu

Sılaya çıkalı on dört ay oldu

Efendim vakıflar hallerimize

Şazi’yi şad etsen gönlü yahş olur

Her eyliğin mukabili bahş olur

Bir güzeli güzel yapan kaş olur

Yad avcı göndermen çöllerimize

---------

Yaktı beni

Ela gözlerine meftun olduğum

Yeter yaktın ateşine yar beni

Genç yaşımda kıyma bana sevdiğim

Korkarım ki helak eder har beni

Pişman oldum etticeğim işlere

Rahmeyle çeşmimden akan yaşlara

Kurban olam öyle sünbül saçlara

Kul eylesin kapusunda yar beni

Günbegün erittin dert ile ahım

Ben senin kulunam sen benim şahım

Eğer afvetmezsen cürm i günahım

Elet bir tenhada öldür var beni

Şazi’m der badesine kandığım

Düşman imiş bana her dost sandığım

Kimse bilmez ateşine yandığım

Yakıp gider tütününe yar beni

..........

her bir yeri

Hiç görmedim bu cihanda böyle can

O bağ’ı İrem’den kaçmış besbelli

Ela gözler mahmurlanmış mest olmuş

Demleri kevserden açmış besbelli

Söyle seni saldı kim bu cihana

Öldürür aşığın girersin kana

Sencileyin güzel doğurmaz ana

Huri ile gılman saçmış besbelli

Cihanda bin güzel çıkmaz tayına

Hayran oldum kaşlarının yayına

Ne yakışır endamına boyuna

İdris Nebi libas biçmiş besbelli

Şazi’yim överim böyle dilberi

Altın gümüş incidir her bir yeri

Süsler yeri göğü ufku seheri

Cihanın başına taçmış besbelli

---------

10.

selam eyle turnam

Bir bölücek turna kalktı yalıdan

Onlar da duasın almış Ulu’dan

Korkmasın Halil Paşa validen

Katarın yüksekten biline turnam

Uçup katarını biraz düzicek

Cihangıranda da eğlen azıcak

Andırın sırtına uğran uzucak

Dokunmasın kimse gülüme turnam

Bayazıtoğlu var ha bakmaya

Tatlı konuşur da salmaz sılaya

Cıngıloğlu tuzak kurmuş kalaya

Dikkat et insanın meyline turnam

Geben’de yeşillik Hak’ın ihsanı

Meryemçil ötesi yöreyi tanı

Yukarıdan seyret cümle insanı

Selam eyle kıza geline turnam

Göksun’a varınca düzdür yazılar

Kendini teşhiri gözler arzular

Seyrana çıkarlar gelinler kızlar

Haber ver hubların yolunu turnam

Sarız’dan gerisin bilmedi Şazi

Uzadı baharı gelmedi yazı

Keklik oluğundan Yahyalı düzü

Bak Yedioluğun haline turnam

--------

11. Gelmedi

Ozanın, "Gelmedi " başlığını taşıyan şiiri zamanla halk tarafından değiştirilerek 4 ayrı şekilde söylenir olmuştur. (Ya da bu şiiri 4 ayrı şekilde söylemiştir.) Bu şiirlerde birbirine benzerlik alenen görülmektedir. Bu şiirleri aşağıya alıyorum:

gelmedi - 1

Al yanağı pempe kakül reyhane

Selvi dalım usul boylum gelmedi

Lebleri kirazdır zülfü bezirgan

Güzel huylu melek soylum gelmedi

Kemler eyler nazlı yari yolundan

Neler çektim ben bu aşkın elinden

Doyup usanmadım şirin dilinden

Dudu dillim şeker sözlüm gelmedi

Kim eyler yolundan çeşm i siyahı

Pek göresim geldi peyker i mahı

Bilmem nerde kaldı güzeller şahı

Sadık yarim kibar huylum gelmedi

Şazi de der ki burada durulmaz

Gönülsüz muhabbet çok uzun sürmez

Zamane dilberi sözünde durmaz

Kara kaşlım kömür gözlüm gelmedi

...........

gelmedi - II

Kıymetli efendim şevketlü yarim

Yad’ellere kadem bastı gelmedi

Bilmem ne söyledim nemden incindi

Bilmem o yar bana küstü gelmedi

Unuttu mu ahdi amanı netti

Başın alıp başka diyara gitti

Benim mecbur olduğumu fark etti

Zalim firar etti kaçtı gelmedi

Açıldı mı dostun gonca gülleri

Kokusun getirir seher yelleri

Nazlı yerin geleceği yolları

Korkarım ki düşman kesti gelmedi

Gayri bahçenizde güller bitmesin

Yılan çayan dolsun kuşlar ötmesin

Ya bu Şazi niçin feryat etmesin

Dudu dilli yârim sustu gelmedi

-------

gelmedi - III

İlk akşamdan vardım kavil yerine

Bekledim bekledim sunam gelmedi

Bilmem gaflet bastı yattı uyudu

Bilmem o yar bana küstü gelmedi

Benim yarim giydi giydi donandı

İkrar verdi cahal günlüm inandı

Semada ay döndü durdu dolandı

Zalim garez etti kasti gelmedi

Gel gidelim seher sabah olmadan

Bahçende bülbüller nida kılmadan

Zifirde kaçalım kimse görmeden

Seherin yelleri esti gelmedi

Dilerim bahçende kuşlar ötmesin

Kimse yari gurbet ele atmasın

Şimdi Şazi neden feryat etmesin

Kopardı bağını kesti gelmedi

------------

gelmedi - IV

Sa’detlü hünkarım efendim şahım

Yad’ellere kadem bastı gelmedi

Bilmem gaflet bastı yattı uyudu

Bilmem o yar bana küstü gelmedi

Unuttu mu ahdi amanı net’ti

Başın alıp başka diyara gitti

Benim mecbur olduğum fark etti

Zalim garaz etti kasti gelmedi

Dilerim bahçende kuşlar ötmesin

Kimse yari gurbet ele atmasın

Şimdi Şazi neden feryat etmesin

Benimle bağları kesti gelmedi

------------------------------------------------------

KELİMLER

Ablak sığın: Ala geyik

Adüv: Düşman.

Ahdi aman: İki taraf arasında yapılan sözleşme.

Ahırdağı : Maraş’ta bir dağ.
Ahval: Haller, durum.
Andırın: Kahramanmaraş iline bağlı ilçe.

*Afet-i devran: Aşıkların güzeller için kullandıkları tabir. Devrin afeti, devrin en güzel kadını demektir.

Akkâ: Beyrutun yüz yirmi kilometre güneyinde bir sahil şehri.
Azıcak: Az, biraz.
Bade: Halk edebiyatında ilahi aşkın içkisi.

Bahşolur: Ödenir.

Bayazıtoğlu: Şiirde, Beyazıtoğlu Süleyman Paşa’ya vurgu yapılmaktadır. Bayazıtoğlu Süleyman Paşa ve Ahmet Paşa, Hezari, Şazi, kardeşi Şirazi’yi korumuşlar, gittiği yerlere götürmüşlerdir.

Bend: Bağ, bağlanmak, boyun eğmek, çökmek (diz), bağlanmak, yönelmek, engel, bariyer.

Bend olmak: Bağlanmak, tutulmak.
Bezirgân: 1. Mesleğini sadece kazanç için kullanan kimse.

2. Alışverişte çok kâr amacı güden kimse.

Şiirdeki anlamı: Şair, sevgilinin saçının değerine vurgu yapmaktadır.

Bölücek: Parça, bölük. (Manisa, Gelibolu, Çanakkale, Mut, İçel ve Maraş vesair yerlerde kullanılır.)

Biçare: Çaresiz.
Cahal gönlüm: Tecrübesiz, her şeye inanan, Her gördüğüne yetişmek isteyen gönlüm

Cahil ile karıştırmamak gerek. Cahil: Aklı yetmeyen, demektir.)

Cıngıloğlu: 1900’lü yılların başında Doğu Akdeniz dolaylarında hüküm sürmüş bir derebeyi.
Cürm: Suç.

Çitil: Sebze - meyve fidesi.
Çeşm: Göz.

Dudu Dilli: Çok konuşan, tatlı dilli.

Düzicek: Düzene koymak.

Ebru: Kaş.

Elet: Götür.

Etticeğim: Yaptığım.

Eyliğin: İyiliğin.
Fariz : Becerikli, kurnaz, usta.

Ganî: Zengin olmak, başkasına ihtiyacı olmamak anlamına gelen bir kelime.

Geben: K. Maraş iline bağlı bir yerleşim birimi.

Gedek: Gidelim (Maraş ağzı)
Gılman: Akıl baliğ olmadan ölen, Ahrette cennetliklere hizmet eden müşrik çocukları.

Gözleri Mestanım: Sarhoş gibi, kendinden geçmişçesine, baygın, mahmur (gözlüm.)

Hamaylı: (Hamayıl) 1. Gümüş üzerine altın veya akik işlemeli olup ağırlığı takriben beş yüz grama kadar varan, içinde duaların yazılı olduğu birçok cebi olan bir kuşak, ki bu kuşak omuzdan öbür bele doğru, çaprazlama takılır.

2. Gümüşten yapılma, sigara tabakası büyüklüğünde zarif ve süslü kutudur.

Har: Ateş, sıcak, kızgın, yakıcı.
Hilaf: Aykırı, karşıt, ters. Şiirde yalan anlamından kullanılmıştır.

Hub: Sevgili.

Huri: Kelime anlamı; genç ve güzel kadın demektir. Terim anlamı ise,(KUR-AN’da) eşlerine düşkün, ceylan gözlü, temiz eşler ve her zaman bakire olan cennet kızları olarak bahsedilir. Huriler, gözleri iri, siyahı çok siyah, beyaz kısmı da çok beyaz gözleri olan kızlar.

Huy: Kişiliğin doğuştan gelen ve kolay kolay değişmeyen yanı. Mizaç.
Issı: Terkedilmiş, boş arazi, harap.

İdegelmek: Etmekte bulunmak, devamlı olarak yapmak.

İdris Nebi Libas Biçmiş: Hz. İdris terzicilik mesleği yapanların ilki ve en iyisiydi.

Şiirde:

1. Sevgilinin elbisesi, sanki İdris Nebi biçmiş olduğu bir elbise. (Teşbih sanatı... )

2. Bazı kayıtlarda ‘biçmiş’ kelimesi, ‘seçmiş’ olarak geçer. O zaman, anlamı: Sanki, kutsal terzi sevgilinin giyeceği kumaşları belirlemiş, şeklinde olur.

İkrar Vermek: Söz vermek, yemin ederek söz vermek.

İnsafa Gelmek: Acımasız ve haksız tutumdan vazgeçmek.

Kadim: Eski.

Kadd ü kamet: Boy bos.

Kakül: (F) / Zülf: (Ar.)

• Yüzün iki yanına veya alna sarkan saç demeti.

• Kraliçe Kleopatra saç modelinin uygulanması.

Kalpak: Genellikle kürk, kumaş veya deriden imal edilen bir başlık türü.

Kamet: Boy.

Keklikoluğu: K. Maraş ilinin Göksun ilçesine bağlı bir köydür.

Kem: Noksan, eksik, kötü, fena.

Kevser: Cennetteki varlığı kesin olan ve susuzluğu devirler boyunca gideren su.

Konalga: Göçebe ve yolcuların, yolculuk ya da göç sırasında konakladıkları yer.
Kuruçova, Tekir : Maraş’ta iki yerleşim yeri.
Leb: Dudak.

Mah: Ay.

Mah Cemal: Edebiyatımızda ay yüzlü anlamında kullanılan betimleme.

Mahbab: Muhabbet edilen. Sevilen.

Mahmur: Aşkın sebep olduğu sersemlik / Uykudan sonra çöken sersemlik.

Meded: Yardım, imdat.
Medhetmek: Övmek.

Meftun: Tutkun, gönül vermiş, vurulmuş.

Melek: Allah tarafından nurdan yaratılmış, erkeklik ve dişilikleri olmayan ve Allah’a itaatten ayrılmayan manevi bir varlıktır.

Merhamet Etmek: Acımak, şefkat göstermek.

Meryemçil: K. Maraş ile Göksun arasında bir gecit.

Muhabbet: 1. Sevgi

2. Dostça konuşma, yârenlik.

Muntazır: Bekleyen, gözetleyen.

Mün/münzü: … denberi. (Ali Cuma gününden beri gelmedi.)

Mürüvvet: İnsaniyet. İnsanlığa uygun olan şeyi yapmak. Güzel ve iyi şeyleri alımak.

Nablus : Batı Şeria Filistin Otoritesinin idaresinde olan büyük bir şehir.
Peri: 1. Farsça bir kelimedir. Cisimleri çok lâtif ve görünmez olan hoş yaratıklardır.

2. Doğaüstü güçleri olduğuna inanılan, düşsel dişi varlık.

Peyker: Yüz, çehre, surat.

Rahm: Acımak, merhamet.

Reyhane: Çiçek bahçesi. İncelik.

Saraycık: Maraş’ta bir yerleşim yeri ve geçit.

Ser: Baş.

Seyyar: Belli bir yere bağlı olmayan, taşınabilir, portatif.

Sırra Kadem Basmak: Kayıplara karışmak, ortalıktan yok olmak.

Sim: Gümüş, gümüş para.

Sim ü Zer: Gümüş ve altın.

Sitem: Yakınma, zerzeniş, üzülmek, kırılmak, eziyet, cefa.

Şad Olmak: Sevinmek, memnun ve mutlu olmak.

Şahvelet: Hükümdar çocuğu.

Şakımak: 1. Ötücü kuşlar gibi ezgili ses çıkarmak.

2. Sevgilinin açığını yakaladığında sevinçle, heyecanla ve neşe ile konuşmak.

3. Güzel şarkı söylemek veya şiir okumak.

Şevket: Azamet, büyüklük, ululuk, debdebe, haşmet.

Şevketlü /Şevketli: Azamet ve heybet sahibi.

Taberiye Gölü: Bugün İsrail’in su ihtiyacının nerede ise tamamını karşılayacak seviyede Ülkenin en büyük tatlı su gölüdür. Lut Gölünden sonra deniz seviyesinin altında bulunan dünyanın ikinci gölüdür.
Tay: Denk.

Telaşa Etmek: Kanatlarını çırpmak, süzülmek, titremek, sallanmak.

Tembih: Öğüt, ikaz, uyarı, nasihat.
Tenha: Issız.
Teşhir: 1. Gösterme, 2 . Sergileme, 3 . Herkese duyurma, 4. Dile düşürme.

Tıfıl: Gelişmekte olan.
Tütün: Duman.

Ulu: Erdemleri bakımından çok büyük, yüce. Yüceler yücesi.

Unmak: 1. Onmak, iyileşmak (Gaziantep, Niğde, Balıkesir ve Malatya yöresinde kullanılır.)

2. Mutlu olmak (Çanakkale, Kocaeli yöresinde kullanılır.)
Uzucak: Yavaşca, usulca.

Var Ha: Uğra! (tenbih)

Yad: Yabancı, el, başka.

Yafa: İsrail'de bir şehir.
Yahşi: 1. İyi, güzel, çok güzel. 2. Yiğit, yakışıklı. 3. Toy, deneyimsiz genç.

Yahyalı: Kayseri iline bağlı bir ilçe.

Yedioluk: Kayseri ilinin Sarız ilçesine bağlı bir köydür.

Zalim: Acımasız ve haksız davranan, kıyıcı, zulmeden.

Edebiyatımızda şair, zaman zaman sevgiliye ZALİM, KAFİR diye hitabeder.

Zalim, zülmü ile kafir küfrü ile inancı örtendir. Buradan yola çıkarak sevgili de aşkı taşıdığından, onu yüklendiğinden, gizleyip, muhafaza ettiğinden ve kimseciklere bildirmediğinden ve örttüğünden, şair, dizelerinde sevgili için zalim ve kafir kelimesini

kullanmakta sakınca görmez. Hatta iyi yaptığının bilincindedir.

Zay Olmak: Kaybolmak, boşa gitmek.

Zer: Sarı. Altın, akçe.

Zülf: Şakaklardan sarkan saç demeti, saç lülesi. Sevgilinin perçemi. Farsça'da saç demektir. Sevgilinin zülfü yani saçı küfürdür. Küfür imanı örter; sevgilinin saçı da sevgilinin dudaklarını ve yanağını örter. Sevgilinin dudakları ve yanağı fenafillahtır. Sevgilinin yanağı ay gibi parlar, dudakları alem-i mecaz'dan alem-i hakikat'a gider. Sevgilinin dudaklarına ulaşan aşık eriyip yok olur ve fenafillah'a ulaşır.

Zülfü Perişan: 1. Sevgilinin saçının darma dağın oluşu.

2. Sevilen şeylerin, işlerin karma karışık oluşu.

---------------------------------------------------------------

AÇIKLAMALAR

Besim Atalay, "MaraşTarihi ve Coğrafyası" isimli eserinin 116. sayfasında, Süleyman Paşa'nın saz ozanı Şadi'ye ait olduğu aşağıdaki şiiri kayıt altına alır.

Meded sende kaldı ey gani vezir

Himmet edin gedek ellerimize

İstemem Mısır’a Sultan etseler

Nice can muntazır yollarımıza

Düşünmeden aklım fikrim zay oldu

Eğildi kametim kaddim yay oldu

Sılaya çıkalı on dört ay oldu

Efendim vakıflar hallerimize

Bu Şadi'yi şad eylesen yahşolur

Her emeğin mukabili bahşolur

Bizim elin ceylanları vahşolur

Yad avcılar girmiş ellerimize