ARİF EREN

DOĞUMU: 1938 Yılında Maraş’ta doğdu.

ÖĞRENİMİ:  İlk ve Ortaokulu doğduğu kentte  okudu.  

Y. OKUL: İlköğretmen Okulunu  ve Erzurum Eğitim Enstitüsü Edebiyat Bölümünü bitirdi .

GÖREV YAPTIĞI 

OKULLAR

Karaman Lisesi, Bursa Kız Öğretmen Lisesi, Bursa Anadolu Lisesi, Maraş Kız Meslek Lisesi, Ticaret Lisesi ve Eğitim Enstitüsünde Türkçe ve edebiyat öğretmenliği yaptı. 

EMEKLİ: Ocak 1993’de emekli oldu.

EDEBİ HAYATI: İlk şiiri,  1964’de Konya’da Şair Feyzi Halıcı’nın çıkardığı yayımını sonraları Ankara’da sürdüren Çağrı dergisinde yer aldı. Sonra; Hisar, Varlık Yıllığı, Türk Edebiyatı, Millî Kültür, Defne, Ilgaz, Elif, Toprak, Dolunay, Tepe Edebiyatı, Seviye, Kültür ve Sanat, Doğuş Edebiyat, Palandöken, Harman, Çınar, Genç Kardelen, Güneysu, Kırağı, Alkış, Dava, Ayna, Yeni Ufuk, Kümbet, Şardağı gibi çeşitli fikir ve sanat dergilerinde şiirleri yayımlandı.

ÖZEL SAYI: Bir dergi, bir sayısını  ARİF EREN ÖZEL SAYISI olarak çıkardı.

ÖĞRENCİLERE ÖDEV: Üniversitelerde eserleri ile ilgili lisans tezleri hazırlandı. Liseler de şiirleri inceleme ödevi olarak verildi.

ULUSAL: 1996’da bir ulusal televizyon “Bir Şair Tanıyalım” adlı programında ARİF EREN’i tanıttı. Bazı şiirleri klip yapılıp Tv’de gösterildi.

ÖDÜLÜ: 2005 Yılında Antalya Şair, Ozan, Yazar ve Ressamlar Kültür Derneği (Anşoyad) tarafından 2. Şairler Buluşmasında Yılın Akdeniz Büyük Şiir Ödülü’ne Layık görüldü.

ESERLERİ

1.  Bu Kent Sende Kalsın - 1965,

2.  Yurt Tesbihi - 1975, 

3.  Hayatı Huzura Ayarlamak - 1985,

4.  Görkemli Denge - 1996,

5.  Zaman Yerinde Durmaz  - 2006,

* ARİF EREN Hayatı-Sanatı- Şiirleri - 2010.

----------------------------------------

şiiri 

BİR KUŞTUR ZAMAN

Yüzde kaşlar nasıl yakışmışsa gözlere

Dil konuşurken öyle olmalı kelimeler

İnsan yüreği yufkadır

Kırılır kötü sözlere

Kökü derinde olan sabrın

Sonunda hep hayır vardır

Zaman ufkundan güneş gibi

Bir gün doğar beklenen yarın

Aceleyle tanış olmak niye

Belirli bir zaman sonra

Yeşil ekin değirmende un olur

Sabır en iyi sermaye

Sorguya çekmeli kendini insan

Vicdanıyla baş başa kaldığı an

Hatanın tekrarına izin yok

Kafesten uçan bir kuştur zaman

Arif EREN

---

DUA

Çocukken şimşek çıktığı zaman

Gök kubbe yıkılıyor sanırdım

Masum duygular içinde o an

Allah’ım  gök kubbenin suçunu

Bağışla diye dua ederdim

Bulutlar  yağmur olup yağınca

Yedi kat gök ağlıyor sanırdım

Her yer sular içinde kalınca

Allah’ım  çok ağladı gökyüzü

Artık güldür der  dua ederdim

Dolular  vurunca pencereye

Bir çeşit taş yağıyor sanırdım

Hemen saklanırdım bir köşeye

Allah’ım, bu taşların hiçbiri

Cam kırmasın der, dua ederdim

Yıldırım düştümü bir ormana

Alevler yükselecek sanırdım

Bir anlam veremezdim yangına

Allah’ım, ağaçları kuş yap da

Uçsunlar diye dua ederdim

Gökkuşağını görünce gökte

Gökyüzü boyanıyor sanırdım

Mavi sarı yeşil ve mor renkte

Büyük Allah’ım dualarımı

Kabul etti diye sevinirdim

Arif EREN

 --------

BAHAR SEVİNCİ

Kıpır kıpır yeniden canlanır hayat

Bu büyülü bahar günlerinde

İnsanı kendine çeken

Bir mıknatıs olur tabiat

Ak duvaklı ağaçların seyrine

Ne göz doyar, ne gönül

Bir mevsim boyu bakarsın

Hep hayran olursun güzelliğine

Renk yarışında görürsün çiçekleri

Birbirinden taze, birbirinden alımlı

Kırlarda seyrana çıkan güzellerin

Burcu burcu çiçek kokar elleri

Yine heyecan duyarsın eskisi gibi

Koparırken taze açmış bir gelinciği

Gençlik duygularını yeniden yaşıyor

Bahar gelince İnsan kalbi

Arif EREN

--------

ZAMAN YERİNDE DURMAZ

Harfler dilimde sıraya girdiler arkası arkasına

Sana bir hoş geldin demek için

Gözlerimin göz bebekleri heyecan içinde

Benden daha sabırsızlar seni görmek için

Bilirsin mutluluk için bir güvedir tereddüt

Artık gel, bir sebebin yok gelmemek için

Zaman yerinde durmaz, mevsim değişir

Şimdi tam zamanıdır karar vermek için

İnsanı hep engeller verilmeyen kararlar

Elimizde bir belge yok yarına güvenmek için

Rüzgâr sertleşir, yapraklar uçuşur, kuşlar gider

Kimse buyur demez yalnızlığınızı gidermek için

Her zaman bir sona doğru akar zaman

Fırsat kollar aynalar bunu söylemek için

Çok kez farkında olmaz insan eline geçen fırsatın

Kıymetini bilmek lâzım sonra üzülmemek için

İnsana her zaman böyle yâr olmaz şansı

Gel artık, bu şansı küstürmemek için

Arif EREN

--------

3. GÖZLERİM ÜŞÜDÜ

Dışarıya kar yağıyor yüreğime hüzün

Çocuk, gözlerimi üşüttü üşüyen yüzün

Ellerin titremekte büzülüp küçülmüşsün

Külhan bile ısıtamaz öyle üşümüşsün

Kim doğurdu seni, kim bıraktı bu sokağa

Daha kaç gün dayanabilirsin bu soğuğa

Sana vicdansız ve acımasız bir hayatı

İnsanlığı yitirmiş insancıklar tanıttı

Gündüzün yok, gecen yok, belki hiç olmayacak

Bunun hesabı kimden, ne zaman sorulacak

Ne tarihi belli, ne günü, yok böyle bir şey

Umut tükeniyor artık kaybolacak her şey

Duyarlı olması gereken yürek nasırlı

Görmesi gereken gözler hepten kataraktlı

Hiç böyle yağmamıştı yüreğime bu hüzün

Çocuk, gözlerimi üşüttü üşüyen yüzün

Arif EREN

--------

DÜŞÜNCE YOLCUSU

Gözlerimin gölünde fırtına var

İki yana sallanır durur kirpiklerim

Bir şeyden ürken ceylanlar gibi

Uyku suyunu içmez gözbebeklerim

Bitmek bilmeyen düşünce yolunda

Bir yolcuyum tan atana dek

Nice ovalar, dağlar aştım

Sevinç ve hüzün çiçekleri devşirerek

Kimi ovalar şenlik içinde

Yüz görümü ister kozalar

Bir düğün sevinci yaşattı bana

Telli duvaklı pamuklar

Kimi ovalarda bir hüzün sessizliği

Talihini ağartmamış kara toprak

Yağmur bulutlarından umut kesince

Mümkün olmaz buraları sulamak

Kurak topraklar gibi dilim dilim

Dilimlendi yüreğimde duygular

Biliniz ki insanı insan değil

İnsanı vicdanı sorgular

Arif Eren

---------------------------------------