VEDAT ALİ KIZILTEPE

DOĞUM YERİ: 01/03/1970 Tarihinde Maraş İli,  Göksun İlçesinde doğdu.

 

ÖĞRENİMİ

İLK ÖĞRENİM:  İlk öğrenimini, Payas/Hatay'da  yaptı.

ORTA ÖĞRENİM: Ortaöğrenimini de Payas/Hatay'da yaptı.

LİSANS: AÖF Sosyal Bilimler Yüksekokulunu bitirdi.

EDEBİ YAŞAMI

Çeşitli Edebiyat Sitelerinde Şiir, Öykü ve Denemeleri yayımlandı.

GÖREVİ

1993 Yılında Emniyet Müdürlüğü kadrosunda, Bilgisayar İşletmeni olarak göreve başladı. İstanbul ve Hatay Emniyet Müdürlükleri il ve ilçelerinde görev yaptı. 2010 Yılında memleketi Maraş iline geldi.Halen Maraş Emniyet Müdürlüğü kadrosunda Bilgisayar İşletmeni olarak görev yapmaktadır.

HOBİSİ: Lise yıllarından beri, Edebiyat, hayatının bir parçası olup, yazmak ve okumak içinde bir tutku oluşturdu. Her ne kadar şiirin  büyüsünü içinde taşısa da, nesir ve özellikle öykü konusunda kendini yetiştirme ve geliştirme çabasındadır.

KİŞİLİĞİ

Hayata her daim şiir olarak bakan, her ne kadar nesiri kendisine yol eylemişse de şiirin o büyülü nüansından, bir dize ile bin duygu verme çabasından kendini alamayan, hayatta görünenden çok ayrıntılara kafa yorandır.

ESERİ

2012 Yılında "Bak Düşeceksin-Hayatın İçinden Öyküler" kitabı çıkmış, özellikle yerel basında geniş yer tutmuş, Türkiye çapında dağıtıma girerek pek çok online satış yapan sitelerde satışa sunulmuştur. 2014 yılında ikinci öykü kitabı tasarısı mevcuttur.

--------------------------------

ŞİİRİ

1.

Sen Sev İzmir'i Ayşe

  

Yine kapalı hava, yine yağmur

Yine aylardan Nisan

Taşıyıp derin yalnızlığı içinde

Durgun sularda kıyıya vuruyor insan

Bir şeyler var dilinin ucunda

Sustukça tebessümü erteliyor insan

Bence sen sev İzmir'i Ayşe

Bakkal Recep, kapıcı Salih

Buranın Ali'si Fatma'sı aynı İzmir

Şehrin adıyla dönmüyormuş talih

Suretler ayrı insanlar aynı

Bence sen sev İzmir'i Ayşe

Kordon boyunda yürüyüş yap akşamları

Bornovaya git ara sıra

Sahile ulaş ardından

Bir olta at denize

Mutluluğu tutar belki oltan

Havasını çek içine derin

Bence sen sev İzmir'i Ayşe

Gökkubbemiz her yerde aynı

Geceleri yanar yıldızlar

Yalanı dolanı, üç kağıtçısı

Karanlık saklayamıyor bunca günahı

Laf aramızda

Ben özledim çok İzmir'i

Bence sen sev İzmir'i Ayşe

Urgan misali sıkar yüreği yalnızlık

Nereye gitsen hep İzmir

Bir fincan kahve sıcak bir tebessüm hasretlik

Birde şen kahkahalı dostlar mekanı

Çözüverip prangaları

Bence sen sev İzmir'i Ayşe

Denizlerde yakamozlar oynaşsın

Konakta güvercinlere yem ver pamuk ellerinle

Vapura bin ara sıra

Göztepe'ye maça git

Selam söyle martılara

Selam söyle Karşıyaka'nın kızlarına

Bence sen sev İzmir'i Ayşe

 Vedat Ali Kızıltepe

 ------

2.

Kız Sen

Hani dikince gözlerini gözlerime

İçim eriyor, bilsen fırtınalar kopuyor

Garip tarifsiz şeylerle doluyorum

Vallahi çocuklar gibi şen oluyorum

Yani sanki on beş yaşında toyum

Her bakışın aşk şarabından bir kadeh

Her kadehte bir hoş oluyorum

Kız sen ne güzel ne güzel bakıyorsun

Önce alnında bir gerilme

Gözlerinde zeki bir bakış

Sonra gözlerinde yıldızlar

Karanlık dünyaya ışık yakış

Tatlı bir tebessüm yanaklarında,

Güneş doğdu sanki

Ve; evet.…Seninle gülüyor dünya

Kız sen ne güzel gülüyorsun

Hani hilal kaşlarını çatıp

Güzel çehrene hırçın sadistliği yayıp

İçime garip deprem korkuları salıp

Ve ilginç ben bundan garip bir tat alıp

Ne güzel acıtıyorsun

Kız sen ne güzel üzüyorsun

Şarapla rakıyı karıştırıp

Ara sıra öpüşleri meze sayıp

Hani çakır keyif olup ta

Elimden tutup dansa kaldırıp

Ardından ‘heeeeyt kalkın laan’ deyip

Çılgınca naralar atıp

Mahalleyi ayağa kaldırıp,

Ne güzel içiyorsun

Kız sen ne güzel içiyorsun

 Vedat Ali Kızıltepe

------

 3.

Benim Adım Aşk

Çizgilerin ne ki

Krallıklar deviren

Cenkler çıkaran, ya da bitiren

Bazen Leyla, bazen mecnun suretine bürünen

Ben varlığını nefes aldığını hissettiren

Gözyaşın ne ki

Beş yüz yaşında çınar ağacında

Yeni filiz vermiş bir dalına

İlkbaharda düşen

Ben Bir yağmur damlası

Yasakların ne ki

Ben bastırılmış duygularının

Şehvetle kırması zincirlerini

Erotizmin yaşayamadığın yasakları

Ben yüreğini verdiğin bedenini sorguladığın

Temmuz ne ki

Bir zerreydim bakışlarında gökyüzünden süzülen

Her bakış, bir zerre

Bakışların madde oldu yüreğine doldu

Temmuz sıcağında koynundan içeri süzülen

Şubat ayazı, kar tanesiyim ben

Ben neyim ki

Benim göbek adım tutku

Memleketim sevda

Çok uzaklardan geldim buralara

Hoş bulduk…

Benim adım aşk

Vedat Ali Kızıltepe

------

4.

Acı Eylül

Karlı dağlar vardı yürek suretinde

Ne yolu vardı yolunun

Ne izi emaresi saçlarının

Yalnız bir koku;

Derin ıslak bir koku

Hırçın dağların sarp kayalıkları

Ne dik senin akıl yamaçların

Ne ihtişamlı senin yürek dağların

Akıl ertesiydi kaçışlarım

Senden kaçışlarım

Ardımdan önüme geçti

Ne adım atsam sana çıktı

Yok dedim var oldu

Senden kaçtığım senle doldu

Un ettim eledim dağları sıcak nefesimle

Alev alev sevda üfledim

Şimdi zirvedeyim,

Ellerin ellerimde ya;

Nedir bu acı telaş yüreğinde;

İçimde bir felaket beklentisi

Yar; nedir bu zamansız soğuk,

Kuşlar neden yollara düşüyor

Yar; Neden Dallar düşüyor

Rengi sarı; adı Eylül

Hırçın Eylül… Dallar düşüyor

Soldu mavinin ışıltısı

Bir bitkinlik alemde sorma

Deniz küskün,

Senin başında göçmen kuşlar

Anladım koca dağlar sana dar

Anladım gidecek yolların var

Çırpınıp durur yürek;

Hangi çiçeğe su versin solmasın diye

İçimde isyan içimde kırgınlık

Durun sarılar… Gelmeyin

Durun ağaçlar dökmeyin

Durun kuşlar gitmeyin

Gitmeyin

Heyhat kim durdurabilmiş zamanı

Sen gidiyorsun yıka döke

Tarumar olmuş yürek

Sen gidiyorsun bile bile…

Anladım ben;

Eylülü sevmişim sen diye…

Rengi hüzün…Adı Eylül

Yürekten can gidiyor

Acı Eylül…Yar gidiyor

Vedat Ali Kızıltepe

-------

5.

Hoşçakal

  

Yargılama benliğini

Sen değildin varlığımın sebebi

Biraz gülüşün belki!

Belki o kadar

Hatta yoktum ben

Çıldırsa da yüreğim

Yansa da alev alev

Benden değildi ateş

Tesadüf

Temmuzdu aylardan

Hepsi o kadar

Ne tatlı şarkılar söyledi bülbül güle

Rengârenk kanatları ile

Belki gökkuşağı olurum yeryüzünün diye

Ne çok çırpındı

Lale, sümbül, dal

Ağaç yaprak toprak dile geldi

Selam durdu bu sevgiye

Sence

Sence müsvedde şiirin

Kırık bir mısrasıydı sevda

Hepsi o kadar

Ben

Seviyorum seni

Seviyorum seni

Seviyorum seni

Diye

Bir kez haykıramamak dünyaya

Bir kez fısıldayamamak kulağına

Ne çok acıttı içimi

Ben ne çok sevdim seni

Yar ben ne çok sevdim seni

Haklıydın!

Anla/ya/mazdın

Sence yanmak

Bir garip acı oyunu!

Hepsi o kadar

Yoruldu bir gün yürek

Hüküm aldı usundan

İsli puslu bir gece

Darağacına vurdu kendini

Kurşun sıktı şakağına

Uçurumlara saldı kendini

Hançer soktu bağrına

Gözün aydın

Sonunda oldu

Artık senden kalan

Islak kaldırımlarda

Güftesiz bestesiz bir ıslık sesi

Geceyi yırtar ensemde

Yalnızlığın çıldırtan nefesi

Olsun

Sen

Boş sayfaya yazılmış

Beyaz renkli anekdotlar

Hem

“Rüyaydı belki”

Hoşçakal

Hoşçakal

Hepsi bu kadar

 Vedat Ali Kızıltepe

  

--------------------------------

Bir Öyküsü

 -------

Torca İle Leyla

Vitesi beşe aldım. Biraz daha yüklendim gaza. Teybin sesini açtım. Sezen aksu söylüyor. Beni unutma. Nedendir bilinmez çok severim bu parçasını. Birde o Tükeneceğiz.  Hani hangi eşe dosta söylesem. Söyle bakalım. Kimi hatırlatıyor bunlar sana.  Derler muzip muzip. Yok vallahi yok desemde inandıramam. Etraf çamlık. Çamlık içerisinden giden uzun ince bir yol. Pencereyi açtım hafif,  ohh.mis gibi çam kokusu. Yaklaşmıştım bişey kalmamıştı...Gözüm yolda..Aklımda binbir düşünce.. Açtım torpido gözünü..bir sigara yaktım.. Çektim derin derin..12 yıl..dile kolay..on iki yıl olmuştu köyümden uzak kalalı..Onca yıldan sonra ilk defa görecektim köyümü..dayımı..Canım dayım..Tüm çocukluğum köyde geçmişti.. Topaç çevirdiğim, gülle oynadığım, elma yolduğum, hedik çaldığım günler geldi gözümün önüne.. Anlamsız bir tebessüm belirdi yüzümde.. hayatımın en güzel yıllarıydı.. sonra.. sonra onlar geldi bir an... Onlar... Bir burukluk çöktü üstüme.. İçim ezildi sanki...

Ağır ağır yaklaşıyordum artık...Tünel işareti vardı..Yaktım farları...Gözlüğümü taktım.. Evet girdim tünele..Şaşırdım..Tünel 12 yıl önceki tüneldi..Hani tünel tüneldir...Ne değişecek..ama oniki yıl öncede böyle karanlık,,böyle güvensiz ve tehlikeliydi..Orta çizgi bile belli olmuyordu..Karambole gidiyorduk işte..Hele aydınlıktan birden karanlığa girince bayağı zorluyordu insanı..Göksun'a yaklaşıyordum artık..Yokuş çıkmaya başlamıştım..Vitesi üçe düşürdüm...Göksun deyince..Bozhüyük köyünü hatırlattı bana..Göksun'a sadece 8 km idi..Evet olabilirdi..Neden olmasın sanki..Uğrayabilirdim bir yanına..Bir on dakika görebilirdim..Evet Göksun gözükmüştü artık..Hava da değişir gibi olmuştu..Eee Ekim ayı ve Göksun..Oldukça serindi..Tertemiz bir havası vardı..Göksun'a girdim..Dönmeyip köyümün yoluna Bozhüyüke kırdım direksiyonu..10 dakika sonra ordaydım...Yağmur yağmış galiba birgün öncesi..Yollar çamur...Asfaltı geçtim,,doğru dürüst toprak yolu bile yoktu..Sağda solda koşuşturan çocuklar..Bıraktılar oyunu beni görünce..herkes bana bakıyordu..arabayla usul usul yol almaya başladım köyün içinde..Yanımdan büyükbaş hayvanlar geçiyor,,,balkondan kızlar dikkatli bir şekilde beni süzüyordu..Bir köy kahvesi..Yaklaştım..Durdum..İnmeme gerek kalmadan orta yaşlı bir amca yaklaştı..

-Buyur yeğenim..dedi..

-Amca ilköğretim okulunu soracaktım nerde diye..dedim..yaklaşmışım zaten bişey kalmamış..bahçe duvarı,,köhne bir kapı..girdim okul bahçesine..öğrencinin birisine sondum;

-Canım... Leyla öğretmen burada mı görev yapıyor..

-Evet amca..ama derste şimdi...

-Tamam..dedim...Yürümeye başladım..Pantolonum çamur olmaması için gayret ediyordum ama baktım yok mümkünü..bıraktım haline..

Hademe karşıladı..Leyla öğretmen ile görüşmek istediğimi söyledim..derste olduğunu..15-20 dakikaya kadar çıkacağını..Öğretmenler odasında bekleyebileceğimi söyledi..Geçtim beklemeye başladım..aklım gitti yıllar öncesine...

Torca ile Leyla...Ne güzeldi onlar..Leyla uzun saçlı kara kaşlı iri kara gözlü selvi boylu Torca dal gibi uzun ince bıyıklı..yufka yürekli iyi huylu..ne tatlı bir köy aşkıydı yaşadıkları...Ne derindi birbirlerine bakışları...daha on iki yaşlarında başlamıştı onların sevdaları...Köy yeri işte..Her evde çeşme ne gezer Leyla..kollarında iki satır...Su çekerdi akşama kadar..Torca çeşme üstündeki yolda..Ağzında bir sigara..Haa..birde kırmızı iri bir tesbih çeker...O yoldan gelip geçerdi..gelip geçerdi sabahtan akşama..Ne güzel bakışırlardı...

Ben.;

Ben dokuz yaşındaydım o zamanlar,,...mektuplarını getirir götürürdüm..elçilik ederdim..Kimse şüphelenmezdi benden.Tam beş yıl sürdürmüştüm bu işi...Yalnız ayıptır söylemesi kötü bir huyum vardı..Mektuplarını getirip götürmeden ...mutlak bir kez okurdum..Torca abi anlamıştı bir kere...kızar diye korkuyordum ama..yok..Gülmüştü gözlerime bakıp şöyle bir..Sonra kafa sallamıştı..Sonbahar gelip,ekinler biçilince istetti Torca Leylayı babası vermedi bilinmez..Vardı kendine göre bir hesabı..bir iki üç beş..sonra Torcanın babası da istemez oldu hatırladığım kadarıyla.....Torcayla Leyla..Bakışıp ağladılar..Buluşup ağladılar...Konuşup ağladılar...Sevişip ağladılar...Kaçalım dedi Torca son mektubunda...olmaz sabır...dedi Leyla...bir gece içti kederinden Torca... evine geldi Leylanın gece yarısında...Babası görmüş ahşap merdüvende...Yaka paça birbirine girmişler..Tüfek sıkmış kaçarken ardından Torcaya...değmemiş şükür..amma...İmkansız olmuştu bu sevda..kara sevda olmuştu artık...

O zamanlardı..babamın işi dolayısı ile çok uzaklara gitmek zorunda kalmıştık... Sonradan duyduklarıma göre Leyla o sene bitirmiş liseyi..Antalya'da eğitim Fatkültesini kazanmış..Torca da köye yakın bir fabrikaya girmiş..Ekmek kapısı etmiş kendisine..ama ayrılmamışlar...Çocukların bile diline düşmüş sevdaları...Duydum dört yıl o okutmuş fakültede Leylayı..Ve duydum yıllar sonra...

Olmamış...Başaramamışlar...

Leylanın tayini memleketine yakın bir köye..Bozhüyük'e çıkmış..evlenmiş sonunda başka birisiyle..ardından Torca..oda yitirince umudunu,evlenmiş başkasıyla..

İrkiliverdim Derin düşüncelerden hademenin sesi ile..

-Buyurun bir çayımızı için beklerken...demesi ile kendime geldim.. Çayımı karıştırdım..içmeye başladım..Acaba tanırmıydı beni..Tanısa ne derdi...Ne işim vardı...Ben neyiydim ki..Ayıp olurmuydu...Süzüle süzüle birisi girdi içeri..evet oydu o...kapıya dikildi..gözlerini bana dikti....baktı... baktı...baktı...

-Sen.. Dedi...hızlı adımlarla geldi boynuma sarıldı...Aptallaştım..Ne diyeceğimi bilemedim...Ağlıyordu...Omzuna dokundum...

-Görmek istedim...diye bir çift kelime döküldü dudaklarımdan... ağladı.. Ağladı..ağladı...

Kendine gelir gibi oldu bir süre sonra.Oturduk sonra karşılıklı...Bir çayda ona geldi...Anlamsız konulardan konuştuk biraz...Sonra baktım gözlerine...

-Nasılsın...dedim...Durdu...Masanın üzerindeki vazoya yöneldi elleri...İçinden bir karanfil çıkardı...Bana uzattı...

-Nasıl...dedi..güzel kokuyormu...aldım..Anlamsız gözlerle ona baktım...

-Evet dedim..çok güzel..Aldı elimden tekrar..Burnuna götürdü hafif..

-Ben...dedi..durdu...

-Ben dedi ben hiçbir koku almıyorum...sustum... sustuk... anlamıştım..içim ezilmişti.. Biraz daha anlattı ondan bundan..hayat yormuş sanki..erken yaşlanmıştı.bir kızı olmuş adı gonca...gonca...Torca..

Bir süre daha oturduktan sonra ayrıldım yanından.Kapıya kadar geldi beni geçirmeye..Dikiz aynasından takip ediyordum da, ardımdan bakıyordu hala...Ama hayır..Bana bakmıyordu...Suretimde başkasına bakıyordu...Ağır ağır düştüm tekrardan yola...Arabanın her tarafı çamur olmuştu..Köyümün yolunu tuttum..Teybi açtım usul usul...Yine Sezen Aksu..Evet... Tükeneceğiz...Bayılıyordum bu parçaya...yarım saat kadar sonra köyüme giriyordum...Bir dağın eteklerine kurulu...içerisinden küçük bir Akarsunun geçtiği yemyeşil bir köydü benim köyüm...Dar köprünün üzerinden geçtim usulca..Merkepler Keçiler...insanlar...araçlar..hep aynı yolu kullanıyordu...Ama yollar daha iyiydi..Çamur yoktu hiç değilse...Geldim dayımlara...Canım dayım..Ne çok özlemişim...Gece yarılarına kadar eski günlerden bahsettik...Öyle de güzel bir uyku çekmişim ki....

Diğersi gün saat dokuzdu uyandığımda...Kahvaltıdan sonra çıktım köyün içerisine...Yürümeye başladım...Bir çoğu tanımıyordu beni...Hepsi yabancı gözüyle bakıyor,iyice süzüyorlardı beni...Ya ben buralıyım...Bu köy benim köyüm diye bağırmak geliyordu bazen içimden...Karşıdan gelen uzun boylu,ince bıyıklı adam...Evet beni süzüyordu...Yaklaştı...Yaklaştı...Evet bu Torca idi...Torca...Geldi yanıma...Baktı Baktı Baktı....tanımıştı...

-Sen..dedi..hoşbeş etti...Koluma girdi.Zorla götürdü evine.İzzet ikram...Alaka...Gözlerime bakıyordu..Ha bire beni süzüyordu... Biliyordum.. Bana bakmıyordu..Baksa da beni görmüyordu...suretimde başkasını görüyordu...Bir sessizlik oldu sonra...

-Nasılsın..deyince gözlerine bakıp; Dolu dolu oldu gözleri..Ağlamayı yediremedi erkekliğine..Sustu..Yavanım..dedi..Tuzsuz ayran,şekersiz çay işte..eksiğim hep yarım...anla işte...anlamıştım...o ağlayamıyordu ben her an ağlayabilirdim...Sessizliği 4 yaşında dünyalar tatlısı bir kız çocuğu bozdu...

-Baba..babacığım...baba..

-Baba bu adam kim..Sorular..Ardı arkası kesilmiyordu...

-Kızın mı? dedim.

-Evet, dedi Torca.

-Gel bakalım buraya sen ne şekersin böyle...dedim..hiç yabancılık çekmedi...geldi oturdu dizime...

-Adın ne senin bakim..

-Ayla...dedi...

Torca'ya baktım.

-Evet, dedi Ayla.

Leyla’yla Torca. Ayla’yla Gonca.

Ne güzel aşıktı onlar. Ne çok sevmişlerdi...Ne güzel bir sevdaydı Onlarınki... Ne de yakışırlardı birbirlerine...Ama şimdi renksiz.. Kokusuz..Siyah beyaz olmuş onlara dünya...Hep yarım yaşıyorlardı...Bu sevdanın en büyük (belki en küçük) şahidi bendim...Mutluluklarını paylaşmıştım hep...Şimdi acılarını da paylaşıyordum...

  

Vedat Ali Kızıltepe

 --------------------------------

05054905875

--------------------------------