EYÜP ŞAHAN

MESLEĞİ: Halk Ozanı - Sendikacı

  

DOĞUMU:  Eyüp Şahan, Maraş İlinin  Afşin İlçesine bağlı Çobanbeyli Beldesinde, 10 Nisan 1950 tarihinde dünyaya geldi.

ÖĞRENİMİ

İLK - ORTAOKUL: İlk ve ortaokulu Afşin'de,

LİSE:  Liseyi Artvin de bitirdi.

KAMU GÖREVİ: 1970 Yılında Maden Tetkik Ve Arama Enstitüsünde işe başladı. İç Hizmet kurslarına katılarak Metal Madenler ve Sondaj elamanı olarak görev yaptı.

SENDİKACI: Maden Tetkik Ve Arama Enstitüsünde,  işçi sendikasına yönetici seçilerek sendikacılık yaptı.

EMEKLİ: Yaşamını Ankara’da sürdüren ozan 1996 yılında emekli oldu.

YÖRE KÜLTÜRÜ: Çalışırken görevi gereği yurdun bir çok yerini dolaşan ozan, yöre kültürlerini yakından tanımak fırsatı buldu.

HALK OZANI: Şiirlerini sade ve anlaşılır bir dille yazan Eyüp Şahan, Kültür Bakanlığı Halk Ozanıdır.

ESERİ: Bir Dilek Tuttum – 2012.

-------------------------------------------

şiirleri

1.

Selam Olsun

Gider olduk biz bu ilden

Kalan dosta selam olsun

Söz işittik tatlı dilden

Gülenlere selam olsun

Yedik içtik konduk göçtük

Gönüllerden gönül seçtik

Bilen ile dostluk biçtik

Silenlere selam olsun

Göç yayladan geçti gider

Kalan dostlar sitem eder

Gönül diyor artık yeter

Bilenlere selam olsun

Saygı duydum gökte kuşa

Hayatla  barışık yaşa

Tatlı dilden selam başa

Verenlere selam olsun

Eyüp söyledi sözünü

Sevgi doldurur özünü

Dosta çevirdi yüzünü

Görenlere selam olsun

Eyüp şahan

Ankara    5.1.2010

-----

2.

Yürüyorum

Ayaklarım karda içinde yangın

Her adım hatırlatıyor

El ele günlerimi

Hayal kuruyorum o günlere

Yürüyorum; yalnız

Yoksun işte yanımda

Bitmez sanmıştım

O günler ve hayallerim

Bitirdin işte

Hani giderken dönüp bakmıştın ya

Buraya her gelişimde o geliyor aklıma

El sallamıştım arkandan

Kala kalmıştım işte tam burada

İki damla ve çaresizlik sarmıştı bedenimi

Sormadın nedenini

Yürüyorum karların üstünde tamda burada

Sevdamı astım boynuma

Dolandı ipi var yakamda

Sen uzaklaştıkça

İp sıkıştı boynumda

Ben öldüm gittiğin gün

Ayaklarımın altından

kaydı kurduğum dünya

Ruhum asılı kaldı

Beden ise boşlukta

Yürüyorum

Ruh esir beden tutsak

Yol uzun hayat kısa

Gönül mezarlığında.

Eyüp Şahan

Ankara: 18.12.2010

-----

3.

Sorardım Hoca

Şimdi sınıfında öğrenci olsam

Belki de bir işe yarardım hocam

Yıllar geri gitse gençliği bulsam

İnan ki zamanı yorardım hocam

Sevda yollarında düştü talebe

Aşkın gücü yendi çaldı galebe

Sevip de ayrılmak sığmaz edebe

Bir zaman hayaller kurardım hocam

Kabına sığmıyor gönül desturu

Aşarken yıkıldı önünde suru

Eğer diyorsan ki sende kusuru

Kendi benliğimde arardım hocam

Bir kitap vermiştin bana hediye

Hayatı anlatır oku sen diye

Gerçek saklı kaldı demedin niye

Bilsem gerçekleri sorardım hocam

Çekildi yanımdan gönül dayağı

Büküldü bellerim kırdı ayağı

Kolumu bağladı kaderin ağı

El atsan zinciri kırardım hocam

Sen öğrettin bize ferman yazmayı

Bildirmedin bana dosta kızmayı

Eyüp aştı ise eğer çizmeyi

Tutar kulağını kırardım hocam

Eyüp Şahan

İstanbul/Üsküdar /sultan Tepe

21.5.2005

-------

4.

Duman Sardı Berit’i

Yine duman sardı Berit’in başı

Yaylasına güzel gelmiyor m'ola

Binboğa Dağı’nın can arkadaşı

Sorup da gönlünü almıyor m'ola

Elbistan ovası diyor ki benim

Yaz baharda çiçek bürünür tenim

Dağlar yükseklerde bense enginim

Engin gönül huzur bulmuyor m'ola

Ceyhan geçer gider iner denize

Derman olur onca soluk benize

Toros dorukları küsüyor bize

Başında karları kalmıyor m'ola

Koç yiğit yatağı Yavşanlı Yayla

Oynuyor güzeller düzünde toyla

Sevdaya sürerken geceyi ayla

Yanan gönülleri bilmiyor m'ola

Afşin’in önünde Atlas Tepesi

Mert oğlu mert dolu düzün hepisi

Eyüp’ün başında hasret tipisi

Hele bakın yüzü gülmüyor m'ola

 Eyüp Şahan

-----

5.

Hayaline Doyulmuyor Nilüfer

Aklıma geldikçe öptüğüm o an
Hayaline doyulmuyor Nilüfer
Gönül içlerinde tutuştu cihan
Bir kenara konulmuyor Nilüfer

Gülde kelebektir sevgiyi anmak
Dala diken olur unuttum sanmak
Uzaklara bakıp ismini anmak
Hafızamdan silinmiyor Nilüfer

Gönül dağlarına dumanlar çöktü
Senden ayrı olmak belimi büktü
Durdukça düşünmek belimi büktü
Olanlara gülünmüyor Nilüfer

Bir sızı başlıyor inceden ince
Ayrılık acısı öze girince
Aynada kendimi çökmüş görünce
Sebep nedir bilinmiyor Nilüfer

Alırım diyerek gaflete düştüm
Vardım büyüklere dedi bölüştüm
Alamadım seni hayata küstüm
Sensiz nefes alınmıyor Nilüfer

Seher vakti figan eden bülbülde
Ayaz çiçek açar seven gönülde

Eyüp buse ister belki ödülde
Başka ümit bulunmuyor Nilüfer

Eyüp Şahan
Ankara 26.4.1993

------

6.

güldane

Köyün meydanında yiğitler varken

Gezinme evinde yat be Güldane

Hep gençlerin gözü seni ararken

Birine bir mendil at be Güldane

Köyün gençlerinin gözleri sende

Bir birine düştü senin sayende

Sıcak bir ten olsun dersen teninde

Biraz daha sabır et be Güldane

Evinizin yolu yolumun üstü

Daha tomurcukken kader mi küstü

Yoksa bir yiğide gönlün mü düştü

Gönlünün sözünü tut be Güldane

Bir mektup okudum bir soru sordun

Yasladın başını öylece durdun

Gözlerin kapandı hayaller kurdun

Hayalin zevkini tat be Güldane

Gözlerin gülerken kaşların eğik

Şimdilik gönlümde gez alageyik

Eyüp’ün sevdiği sanki üveyik

Dünyayı bir pula sat be Güldane

Eyüp Şahan

-----------------------------------------------------------------------------------

DURSUN ERMEYDAN

Ozan.

 

DOĞUMU: Egitmen bir babanın beşinci  evladı olarak 1943 yılında Maraş'ın Variyanlı  köyünde doğdu. 

ÖĞRENİMİ: İlkokulu   köyünde,  bir müddet  esnaflıktan sonra orta okulu (İmam Hatibin  orta kısmını), Ticaret Lisesini Maraş'ta bitirdi.  Yüksek okuldan sonra  orman teşkilatına girdi.

HİZMETİ: Uzun yıllar Şeflik ve arkasından Müdürlük   yaptıktan sora 2008'de emekli oldu.

HOBİLERİ:  Şiirin yanısıra  makale ve hikaye yazmayı, fıkrayı ve fıkra anlatmayı, bilgisayar kullanmayı  sever.

OKUMAK: Okumak  onun için bir ödev gibidir. Sanki biri ona ödev vermiş, yarın soracakmış gibi okur, kendini sorumlu hisseder.

Güzel denebilecek bir kütüphaneye sahiptir. Okumadığı bir  eseri kütüphanesine koymaz. Osmanlıca okur ve  yazar.

Arap kremerine yabancı değildir.

-----------------------------------

şiirleri

1.

Çekemedim bu gurbetin kahrını

Kahi beni götürür kahi gönlümü

İstemezdim affolmadan ölümü

Ya beni götürür ya da gönlümü

Bazan estiriyor sevda yelleri

Yaş geçse de sevmek gelir gülleri

Konuştukça bal akıyor dilleri

Ya beni götürür ya da gönlümü

Kah gönül bağına bağlanır gönül

Çağlayan şakıyan bülbül de gönül

Ağlayan pınara dayanmaz gönül

Ya beni götürür ya da gönlümü

Dursun ne inlersin ah u zar ile

Yitirdin bulaman düşmüşsün dile

Koşturdum  kovaladım geçmiyor ele

Ya beni götür ya da gönlümü

-----

2.

Başkonuş'a

Top top olmuş zülüflerin alnında

Dökülmüş saçların gerdana güzel

El verip te uyumaktı dizinde

Bulunmaz alemde kaşların güzel

Aşık oldum baharına yazına

Sümbüller yakışır ela gözüne

Dayanamaz kimse senin nazına

İncedir serviden boyların güzel

Dolaşır mevsimler her yıl başında

Anber kokar toprağında taşında

Söz etmez hiç kimse kaç bin yaşında

Tarifi imkansız döşlerin güzel

Nice yiğitleri çektin döşüne

Ben' gibi meczuplar düşer peşine

Rastlamadım güzellikte eşine

Her koyuna senin meftunum güzel

Konuştukça bal akıyor dilinden

Koklayanlar meftun olur gülünden

Sedirinden köknarından yelinden

Her yerin bir başka renktedir güzel

Söylesem ismini bana bağ olur

Yaylasında güzel güzel yağ olur

Kıymetini bilmezlere ağ olur

Bulunmaz dünyada bir eşin güzel

Baktıkça aynına kaynıyor içim

Yapmam gerekiyor seninle geçim

Uğramış rüzgara dağılmış saçın

Dağılmış saçına meftunum güzel

Bağlasam elimi tutsam dilimi

Özlüyorum bazen akan selini

Koparmak isterdim gonca gülünü

Çaresizlik belimi yıkıyor güzel

Her yerde söylüyor Dursun sözünü

Öyle bir ateş ki yakar özünü

Basayım bağrıma dikenini közünü

Alemi cihanda Serversin güzel

-----------------------------------

NOT: Ozanın  doğduğu, çocukluğunun geçtiği Variyanlı (Topçalı) köyü Başkonuş Dağının eteğindedir.

İlerleyen yıllarda da  işinin ormanla ilgilisi  olması nedeniyle  ömrünün çoğu buralarda geçmiştir.

Bundan dolayıdır ki;

Ozan,  bu şiirinde Başkonuş sevgisini bir güzele benzetmiştir. 

dursun ermeydan

----------------------------------------------------------------

DURDU (FATMA) BACI

Ozan.

ASIL ADI: Fatma’dır. Büyük ozan Niyazi’nin kızıdır.

   

DOĞUMU: Halk şairi Niyazi (Hasan Şan) ‘ın Durdu isimli kızı 8 yaşında ölür. Küçük kızının ölümünden önce 1914 yılında doğan kızın adını Fatma olarak Nüfusa geçirirler. Fakat DURDU’larının hasretini çeken aile diğer kızları  Fatma’ya Durdu derler.

YAŞADIĞI YER: Maraş’ın Yenicekale Nahiyesinin Çınarpınar Köyünün Karbasan obasında 1914 – 1987 yılları arasında yaşadı.  Yaşamı  (73 sene)  boyunca adı Durdu olarak bilindi.

ÖLÜMÜ: 1987 Yılında Karbasan’da vefat etti.

SEFİL MEHMET:  Halk ozanı Sefil Mehmet’in üvey annesidir. Sefil Mehmet anlatıyor: “Anam öldüğünde bir yaşında imişim. Bu kadın beni diğer oğullarından ayrı tutmadı. Büyük çocuk olmam, ağabey olmam vesilesi ile avantajlar yakaladım.’’

NİYAZİ’NİN  KIZI

ŞAZİ VE ŞİRAZİ’NİN

TORUNLARI

Başka bir özelliği de ozan  babasının ve Türk Edebiyatı Tarihine girmeyi başarmış dedelerinin yollarını izlemesi ama onlardan çok aile ve yöre sorunlarına inmesidir.

Tüm şiirlerini 8’li heceyle yazar. Halkın konuştuğu dili kullanır. Böylece, herkes tarafından anlaşılır ve gereken değeri alır.

ÖZELLİĞİ: Genelde aile içinin, dert ve acılarını, konu komşu sorunlarını dile getirdiği şiirlerini  halkın anlayabileceği şekle sokarak, uzun uzun anlatır.  Şiirlerini ağıt şeklinde yazmak, mısralara acı yüklemek, Durdu Bacı’nın özelliklerindendir. 

Durdu Bacı’nın başka bir özelliği de; çoğu şairin kullandığı kalıpların ötesinde a+a+b+a  kalıbıyla şiire başlaması ve aynı kalıpla bitirmesidir.  

şiiri

1.

ayşe’m

Konuşsana bre pınar

Ayşe'm senden su doldurdu

Benim kızım yad ellerde                              

Gurbetlik beni öldürdü

Pınarın  başına vardım

Ben Ayşe’den haber  sordum

Kızın burada yok dediler

Afalladım orda  kaldım

Eller selamın getirir

Posta mektubun götürür

Melil melil kalan anan

Ağlar aklını yitirir

Evinin önünden geçtim

Yanıldım yolları şaştım

Kadanı alam Ayşe kızım

Neden gurbetleri  seçtin

Evimizin  yeri üce

Ben ağlarım gündüz gece

Ayşe'm bana mektup yazmış

İnanmıyom görmeyince

Yüklerini ben teledim

Kızım dedim de ağladım

Kızım gurbet ellerde

Kuşlarla selam söyledim

--------------------------------

oğlum hasan

Bir yazı durur döşünde

Oğlum da onbeş yaşında

Kadam alam Hasan oğlum

Her gün görüyoum düşümde

Ayşe bibisi soruyor

Oğlum gurbette kalıyor

Kadan alam Hasan oğlum

Konya’dan mektup salıyor

Hasan’ımın  kara saçı

Yandı ciğerimin içi

Oğlum seni unutmuşlar

Bu da taksicin suçu

Konya’nın  da yeri yazı

Yayılıyor  ördek kazı

Selam yazmış ta göndermiş

Anayın Fadıma kızı

Güllü bibisi doymamış

Boyuna kurban olmamış

Benim oğlum yad ellerde

Aman Nebi’yi görmemiş

Iradyosu yaslanıyor

İçinde  pil paslanıyor

Gurbet gurbet gezen oğlum

Telefonla sesleniyor

İresmini elime aldım

Ben Hasan’ı iyi gördüm

İkisi de çift dinelmiş

Boylarına kurban oldum 
-----

3.

kocama dair

Döşeyinen yattın hasta

Su verdim kalaylı tasta

Uyan kocam aç gözünü

Saldım üç kızana posta

Akşamdan kızları geldi

Yoksa koca bilmiyor mu

Uyan koca aç gözünü

Gayri aklın ermiyor mu

Akşamınan yol olur mu

Koca gidiyor  gelir mi

Oğulların çok ağlıyor

Kızların iflah olur mu

Tüfek duvarda asılı

Kabakta barut basılı

Ben kocayı arıyorum

Koca bana küsülü

Uzun tüfek boydan boya

Gelme mi ola büyük eve

Ben kocamı arıyorum

Göremedim doya doya

Asmanın gölgesi serin 

Mezarını eşin derim

Kocam da yatıyor hasta

Yerini gölgeye serin

Bahçemizde bülbül öttü

Koca nerelere gitti

Siz ağlayın yavrularım 

Babanızın ömrü bitti

Kızı karşımda ağlıyor

Felek ciğerim dağlıyor

Akrabaların geldiler

Bacın çeneni bağlıyor

Evimin kapısı çatal

Seherinen horoz öter

Ben kocayı soruyorum

Koca teneşirde  yatar

Asmanın yaprağı açıldı

Koca aradan seçildi

Uyu kocam gözün aydın

Cennetten makam açıldı
------------------------------------------
Aileden,

1.  Şazi,

2. Şirazi,

3.Niyazi,

4.Muradi

5.Durdu Bacı, gibi 
ozanlar yetişmiştir. 

----------------------------

DERDİÇOK

ASIL ADI: Ömer Lütfi Pişkin.

SOYU: Hacı Tıfıloğullarından Hafız Mehmet Efendi'nin oğludur.

DOĞUMU:  Maraş İlinin  Elbistan İlçesinin Kızılcaoba Mahallesinde 1874 yılında  doğdu.

ÖĞRENİMİ: Okuma yazmayı imam olan babasından öğrendi. Şiire ve aşıklık geleneğine küçük yaşlarda ilgi duymaya başladı. Ancak babasının istediğinin tersine ilk zamanlarda dini görevlere yönelmedi.

NEDEN DERDİÇOK: Çocukken kolunun kırılması nedeniyle Derdiçok mahlasını aldı.

ALANI:   Derdiçok, sevda ağırlıklı şiirleriyle öne çıktı. Yörede, dönemin değişik aşıklarıyla da karşılaşan Derdiçok’un, öteki aşıklar gibi alışılagelmiş gezici özelliği yoktu.

YÖRE: Yetiştiği çevrenin mahalli söyleyiş biçimlerini ve deyimlerini şiirlerinde ustalıkla kullanmıştır.

GÖREVİ:   Yaşamını sürdürebilmek için yöredeki köylerde uzun yıllar imamlık yaptı.

ÖLÜMÜ: 1937 Yılında Maraş İlinin Elbistan İlçesinde vefat etti.

ASRIN OZANI:    Prof. Dr. Fuat Köprülü O’nun için  “Elbistanlı Derdiçok da bazen asıl halk zevkine yaklaşan şiirleriyle aşık edebiyatının asrımızdaki son değerli örneklerinden sayılabilir.”diyor.
DEĞERİ: Arif Nihat Asya Adana’da çıkardığı Görüşler dergisinde: “Derdiçok, zamanının en büyük halk şairiydi. Değeri;  Dertli’lerle, Gevheri’lerle hatta Karacaoğlanlar’la karşılaştıracak kadar yüksektir.” Diyor.

SINIRI AŞTI: Döneminin usta şairi olan Elbistanlı Derdiçok’u; yarım yüzyıldan buyana ulusal Halk Hikayeleri, Halk Ozanları  seri yayınlarında yayınlanan kitaplardan öğrendik.
Derdiçok, doğduğu yerin sınırını aşmış ve Türk Halk Edebiyatı’na ulaşmış, Türkiye’nin Derdiçok’u olmuştur.
Ulusal bir ozan olduğu, edebiyat profesörleri tarafından edebiyat sayfalarına işlenmiştir.

ESERİ: Ozanımız, o günün şartlarında şiirlerini kitaplaştıramadı. Fakat ölümünden sonra şiirleri ve yaşamı değişik kişilerce değerlendirildi (1).

------------------------------------------------------

şiiri

1.

Kokuşun

Sanıyom kokuşun yayla çiçeği
Gülde misin gülde misin gülde mi
Böyle m'olur güzellerin koçağı
Dilde misin dilde misin dilde mi

Senin ile gire idim gerdeğe
Oturaydım al tavanlı çardağa
Yürüyüşün benzer gövel ördeğe
Gölde misin gölde misin gölde mi

Çimen misin el değmeden çiğlenen
İnsaf eyle eski derdim yenilen
Arı m'oldun inil inil inilen
Balda mısın balda mısın balda mı

Hele gözleyelim bakak sonuna
Kılavuz et ben düşeyim önüne
Güzel doğru söyle Derdiçok'una
Elde misin elde misin elde mi

-----

2.

Geçmez

Deli gönül dost köyüne uğradı
Gönül nazlı yarin görmeden geçmez
Nazlım gelir imiş karşı karşıya
Elif’i selama durmadan geçmez

Beş sen’ olmuş görmez imiş ilini
Soldurmuş mu soramadım gülünü
Karşı gelip birer birer halini
Bulup bir tenhada sormadan geçmez

Bir söz desem duyar engel karışır
Deli gönlüm korkuyorum alışır
Beş senelik küskün olan barışır
Gönül bir yerlere varmadan geçmez

Sırma ile karıştırmış saçını
İlden ile gezdiriyor göçünü
Kendi bilir Derdiçok’un suçunu
Görüp bir çift cevap vermeden geçmez

-----

3.

Yâra Haber 
Saldım Gidiyom Deyi

Yâra haber saldım gidiyom deyi
Giderse karayı bağlarım demiş
Gelsin nazar etsin gözüm yaşına
Bahar suyu gibi çağlarım demiş

Yas tutar bağlarım alnıma kara
Demiş haber versin durağı nere
Giderse  n'edeyim  ben ardı sıra
Durmam gece gündüz ağlarım demiş

İste suna boylum Allah'tan sağlık
Elbet verir Mevlâ'm bize de beylik
Dostundan istemiş bir âlâ yağlık
Bakar da gönlümü eğlerim demiş

Ağ alnıma karaları bağlayım
Her gün böyle ciğerimi dağlayım
Anam babam yok ki gönlüm eğleyim
Yakar dertli sinem dağlarım demiş

*

Gidersem sevdiğim gelirim geri
Gül oyna karayı bağlama dedim
Kurban olam gözlerinin yaşına
Akıtıp boşuna çağlama dedim

Sağına soluna al yeşil takın
Unutmazsan yeter tuz ekmek hakkın
Etme bu kadar ah durağım yakın
Gelirim görmeğe ağlama dedim

Sensin beni böyle sevdaya salan
Komadın aklımı hep ettin talan
Çıkma kadan alam sözünde yalan
Beni boş'boşuna eğleme dedim

Sadık dost olursa unutmaz yarın
Bütün feda eder olanca varın
Sabreyle sevdiğim olmalı serin
Su serp dertli sinem dağlama dedim

Yürür iken gerdanını ırgarsın
Derdiçok'un ciğerini dağlarsın
Korkarım ki pis nefese uğrarsın
Yas tut zülüflerin yağlama dedim
derdiçok

4.

Her Gün Gönlüm 

İster Seni Görmeyi

Her gün gönlüm ister seni görmeyi

Korkarım arada söz olur deyi

Ala gözlüm sana umut tutarım

Güzelin ikrarı tez olur deyi

Beni öldürücü derdin elemin

Duydukça dilinden tatlı kelamın

Gönder kölen olam kuru selamın

Çekinme boşuna az olur deyi

Hiç mi haberin yok olan işlerden

Yatamıyom kara kara düşlerden

Seni sakınırım uçan kuşlardan

Güzelsin sevdiğim göz olur deyi

Cilvelenir yar karşımda dururdun

Perçeminden bergüzarlar verirdin

Beni görsen elvan elvan yürürdün

Görsün Derdiçok'a naz olur deyi

Derdiçok

......

5.

Ne Diye 
Bağlattın Alnına Kara

Ne diye bağlattın alnına kara

Bilmiyorum yaslı mısın sevdiğim

Çekme beni yeter bu kadar dara

Deli misin uslu musun sevdiğim

Poyraz gibi yükseklerden esersin

Bir söz desem belki bana küsersin

Beni görsen birer birer bakarsın

Sadrıazam nesli misin sevdiğim

Gel dediğim yere gelin erinmen

Beni görüp elvan elvan bürünmen

Neden ikide bir bana görünmen

Kafeslerde besli misin sevdiğim

Halkalı gözlerin kalemdir kaşın

Berk değdi sineme insaf et taşın

Gezdim şu dünyayı bulmadım eşin

Huriler misli misin sevdiğim

Geldi Derdiçok dosta bakmaya

Savaşırken kıyamına kalkmaya

Va'din mi var Kerem gibi yakmaya

Keşiş kızı Aslı mısın sevdiğim

Derdiçok

-----------------------------------------------------

AÇIKLAMA

 (1)  Ölümünden sonra değeri daha da anlaşılan Ozanımız Derdiçok'un Hayatı ve Şiirleri üzerinde duruldu.  Şiirleri; 

a.  Araştırmacılar; A. S. Emirmahmutoğlu - A. D. Özavşar - M. A. Küçükpınar tarafından,  1946 Yılında, Derdiçok ve Şiirleri  adı altında kitaplaştırıldı.  
b. 1955 Yılında,  Derdiçok'un Hayatı ve Şiirleri. adı altında kitaplaştırıldı. 
c.  1993 yılında; Araştırmacı - Yazar Sıddık Demir,

“Afşinli Derdiçok, Hayatı-Edebi Kişiliği ve Şiirleri”

adlı eserinde DERDİÇOK’un hayatını araştırdı ve şiirlerini bu eserinde topladı. 

GÜZEL ŞİİRLER:  4 Mayıs 1992, tarihli Cumhuriyet Gazetesindeki   “40 Bin Yıl Su Altında Cilalanan Destan–2” başlıklı yazısında, Yazar Yaşar Kemal şöyle diyor:
“... Sonra Maraş’a gittim ki ne göreyim, benim Karacaoğlan diye derlediğim şiirler Kul Halil’inmiş.
“Derdiçok diye bir şair var, Maraş’ın Afşin ilçesinden, 1940’lara kadar yaşadığını biliyorum. Derdiçok bir imamdır. Daha yaşarken birçok şiiri Çukurova’da Karacaoğlan’ın oldu...”

-----------------------------------------------------

NOT:  http://www.siirdefteri.com/index.php?sayfa=siir&siir_id=5842

http://www.mehmetgoren.com/yazi_resim.asp?baslik=1062&baslikalt=924&sek=1062http://www.siirdefteri.com/index.php?sayfa=siir&siir_id=5842

adresinden yararlanılmıştır.   *

-----------------------------------------------------

CANSIZ

AHMET CANSIZ GÜLLÜ


KİMDİR: Halk Ozanı

ASIL ADI: Asıl adı Ahmet Güllü’dür.

DOĞUMU:  Maraş İlinin Elbistan İlçesinde  1929 yılında  doğdu.

ÖĞRENİMİ: İlk ve orta öğrenimini Elbistan’da tamamladı.
Seyyar satıcılık, işçilik, sendikacılık ve belediye evlendirme memurluğu yaptı.

HECE / ARUZ: Şiirlerinde Cansız mahlasını kullandı. Hece ve aruz vezniyle yazdığı şiirleri mahalli gazetelerde yayınlandı.

ÖLÜMÜ: 1993 yılında  vefat etti.

ESERİ:    Milli Eğitim Bakanlığı, Ahmet Cansız Güllü’nün şiirlerinden oluşan seçmeleri “Şardağı’ndan Esen Rüzgar”adlı eserde toplayarak yayımladı.


-----------------------------------------------------------------------

Şiiri

1.

Türkülere Kıymayın

türkülerle kardeş bacı anayız
aman dostlar türkülere kıymayın
türkü bizden biz türküden yanayız
aman dostlar türkülere kıymayın

her yörede ayrı ayrı süslenir
asırlardır gönlümüzce seslenir
sevgilidir sevgimizle beslenir
aman dostlar türkülere kıymayın

kızılırmak olur ayşe'n içinde
tarak olur zeynep'imin saçında
sevgimizin sevabında suçunda
aman dostlar türkülere kıymayın

dağda sümbül bahçelerde gül olur
turnaların kanadında tel olur
bizi bize kavuşturan el olur
aman dostlar türkülere kıymayın

çamlıbelde kervan bozar yol keser
dertlerle dost olur dermana küser
dilden dile kalmış ölmez bir eser
aman dostlar türkülere kıymayın

eginli'nin terkisinde hasrettir
dağarcıkta tükenmeyen kısmettir
sevdadır sevgidir aşkdır hikmettir
aman doslar türkülere kıymayın

uzun hava bozlak hoyrat mayadır
bazan hakikattır bazan rüyadır
kimi bedduadır kimi duadır
aman dostlar türkülere kıymayın

sitem etme al kalemi destine
selam söyle yarenine dostuna
CANSIZ titrer türkülerin üstüne
aman dostlar türkülere kıymayın
     Ahmet Cansız Güllü

----

2.

Canlı cenaze

Sevdiğinden sevdadan aşktan
Kederden vaz geçer oldum 
Hayat hicran ömür hüsran
Bugün dünden beter oldum

Bu ümit, ne ışık  ne renk
Ne bahar, ne vuslat, ne şevk,
Yıllar yılı, küskün her zevk
Izıdırabı üzer oldum 

Yırtık ömrün tutmaz yama
Yaşayış bir mahşer amma
Kader sundu, bir muamma
Çözülmüyor, bizar oldum

Otuzbeş makamı olan 
Andıkça ağlanan her an
Babam sevdiklerim sılam
Varken gurbet gezer oldum

Kim yetim olmaz anasız?
Canan, can istiyor cansız !
Canlı cenazeden farksız 
Konuşan bir mezar oldum.

----

3.

GELİN 

İnkara ne hacet, şafak renginde
Açmış yanağında  güllerin gelin
Alaca karanlık  güğüm elinde
Sabahın sarhoşu gözlerin gelin

Ruha hükmeyliyen siyah sürmende
İpekli poşunda altun iğnende
Göğsüne dizilen gümüş düğmende
Gizli uykusunda değerin gelin

Göremedin yaylalarda eşini
Henüz geçmemişsin yirmi beşini
Unutamam bu pınarın başını
Tesadüf de senin eserin gelin

Saçlarında ilkbaharın güneşi
Ömre bedel kirpiğinin gölgesi
Solmaz mı yaktığın Mısır kınası 
Sularla öpüştü ellerin gelin

Yüzünde ay ile fecrin ışığı
Çile doldu kısmetimin kaşığı
Suçu sevmek ise affet aşığı
Övgüsü bizimdir güzelin gelin

Bakışların bağlamasın Cansız'ı 
Bağrımda başladı aşkın sancısı
Gül rüyamın gülümseyen yolcusu
Gülsün;hatırında izlerin gelin.

-----------------------------------------------------------------