KAMİL BOZKURT

DOĞUMU: Maraş’ın Elbistan İlçesinde 1912 yılında doğdu.

ÖĞRENİMİ: İlköğretimini, Elbistan Numune Mektebinde tamamladı.

MESLEĞİ: Babası İsmail beyin vefatı ile hayata atıldı. Köşkerlik yaparak geçimini sağladı.

TÜTÜN KAĞIDI:  Şiirlerini başta tütün kağıdı olmak üzere bulduğu her çeşit kağıda yazdı.

iki küçük çuval şiiri vardı:

1982’de vefat ettiğinde iki küçük çuval dolusu şiir bıraktı.

ESERİ: Küçük yaşlarda şiir sevdasına tutulan şair, yazdığı şiirleri:

“Bozkurt’un Sesi ve Şiirleri” adlı kitapta topladı.

  

ÖLÜMÜ: 1982 yılında vefat etti.

----------------------------------------------------------------

şiiri

1.

GÜZELLEME

Elaman tek benden döndürme yüzün

Ben kul olam sen de paşa sevdiğim

Merhametin kısa berk imiş özün

Verdin emeğimi boşa sevdiğim

Ne kadar zar etsem duymaz kulağın

Ceylan gibi sarpta gezer yolağın

Zor eyledim bükülmüyor bileğin

Her yanın benziyor taşa sevdiğim

Gide gide ben ardından yoruldum

Yamacına yârim diye kuruldum

Cıvıl cıvıl sözlerine vuruldum

Benzettim dilini kuşa sevdiğim

Kalmadı sabrım nerede kaldın

İncittin gönlümü ahımı aldın

Kudretten mi yoksa hıdat mı çaldın

Rastlamadım böyle kaşa sevdiğim

Yalan imiş işte ikrarın sözün

Anlamadım kibarım hilada gözün

Bahara renk veren yanağın yüzün

Neden bugün benzer kışa sevdiğim

Kamil Bozkurt der ki yarım izlerim

Gelir deye yollarını gözlerim

Tasvirine dair tatlı sözlerim

Gitmedi mi yoksa hoşa sevdiğim

    KAMİL BOZKURT

-----
2.

MEDHİYYE*

Ey vaktin dâhisi yüce misafir
Ruha gıda gülün kokar efendim
Lü’lü ü mercana benzer kelâmın
Kelâmın sîneyi yakar efendim

Takdire lâyıksın ey Sultan-ı Han
Tefsir-i yektâsın ey ilm-i furkan
Dersine muhtaçtır damardaki kan
Kelâmın sîneyi yakar efendim

İrşat ettin şimdi burada beni
Takdir etmeyen dil çürüsün seni
Hâk-i pâyın cehle öğretti dini
Bî- hâya uzuktan bakar efendim

Renk verir her halin nergise güle
Rayhası karışır baharda yele
Deryasın lütf ile akarsın dile
Fikrini irfana takar efendim

Mutlak durur zatınıza erenler
Tutmaz sözün aslen nâra girenler
Kemâline devre mânâ verenler
Nîzeyi sîneye çakar efendim

Cûş eden sohbette ne hoş âlemin
Takdirin sayini fâik kelâmın
Hele şu sohbette hayru’l- enamın
Şeytanın bendini yıkar efendim

Kamil Bozkurt derse yazmaz mı kalem
Mecnûnun Leylâsı çekmez mi elem
Kelâmın lafze-i amme-i âlem
Tutanı Firdevse dıkar efendim  
       Elbistanlı Kamil BOZKURT

-------------------------------------------

* Ozan   Kâmil Bozkurt, bu şiirini, (İHRAMCIZÂDE/ SİVAS'LI İSMAİL HAKKI TOPRAK: Sivas’ta birçok camiler, köprüler, çeşmeler gibi eserin yapımı ve onarımında emeği olan manevi şahsiyet.)   1955 yılında Ulu Camii onarımı için Darende’den sonra  Maraş’ın Elbistan ilçesindeki  bir  sahra  sohbetinde İhramcızâde Hazretlerinin   huzuruna gelip asker gibi selam verir  ve tok sesiyle İHRAMCIZÂDE Hazretleri için yazdığı MEDHİYE şiirini  okur

----------------------------------------------------------------

GARİP OZAN

ASIL ADI: Süleyman Bulut'tur.

Ozan Bulut'un ve Ahmet Bulut'un  babaları  ve ustalarıdır. 

MESLEĞİ: Ozan

DOĞUMU: Maraş İli, Elbistan İlçesinin  Büyükyapalak Kasabasında 1919’da doğdu.

SOYU: Büyükyapalak  Kasabasında Ozanlardan oluşan bir ailenin hane halkı reisi. 

Ozan Aile:

1. Baba: Garip Ozan (Süleyman Bulut),

2. Büyük Kardeş: Ahmet Bulut,

3- Küçük Kardeş: Ozan Bulut.

EDEBİ YAŞAMI: Küçük yaşta şiire başladı. Şiirlerini Garip, Garip Süleyman veya Kul Garip mahlası ile yazdı.

OĞLU AHMET: Yayınlanmış şiirlerini oğlu Ahmet Bulut korumaya aldı.

ÖLÜMÜ: 27 Eylül 2006’da vefat etti.

Şiiri

1.

BENİM ASLIM

EĞER BENİM ASLIM SORARSAN BEYİM

MİLLETİ İBRAHİM ADEM’DİR SOYUM

KAZAMIZ ELBİSTAN YAPALAK KÖYÜM

KAHRAMANMARAŞ’TIR ELİMİZ BİZİM

BADİ SAHİL GURBET ELİN HAVASI

BOZUK OLUR GARİP KUŞUN YUVASI

KABUL OLUR ERENLERİN DUASI

DOSTA YETİŞMİYOR ELİMİZ BİZİM

ESİRİ Mİ OLDUK GURBET ELİNİN

KIYMETİ VAR BALI YAPAN ARININ

GARİP METHİN EDER NAZLI GÜLÜNÜN

YİNE BÜLBÜL OLDU DİLİMİZ BİZİM

BEN BULUT’AM KİMSE BİLMEZ DERDİMİ

KADİR MEVLAM EYLE BİZE YARDIMI

BİR YAR İÇİN TERK EYLEDİM YURDUMU

GURBET ELE DÜŞTÜ YOLUMUZ BİZİM

                                 GARİP OZAN

          

-----

2.

GÜL YÜZLÜ NAZLI SULTANIM

GÜL YÜZLÜ NAZLI EFENDİM

GEL DEDİNDE GELMEDİM Mİ

ARMAĞANIN BİR ÇEKİRDEK

AL DEDİNDE ALMADIM MI

DOST DOST YA MUHAMMET DOST DOST

YARADILIŞ ESKİ YAPI

YIKILIRSA YUTTUK HAPI

BU KAPIDAN BAŞKA KAPI

VAR DEDİNDE VARMADIM MI

DOST DOST YA ALİ DOST DOST

KİMİNİ GÖNDERDİN HACCA

KİMİ LAİK OLDU TACA

ALEVLENDİRİP BİZİM PACA

YAN DEDİNDE YANMADIM MI

DOST DOST YA OSMAN DOST DOST

BULUT EDEMEZ METHİNİ

ANLAYAMAZLAR ZATINI

HAZIRLAYIP AŞK ATINI

BİN DEDİN DE BİNMEDİM Mİ

DOST DOST YA ÖMER DOST DOST

                 garip ozan

-----

3.

SEVDİĞİM

GÜL CANANIM VAADİN SERİME DOLDU

İNADIM SÖZÜNE KALAN SEVDİĞİM

AŞKINLA AŞIKLAR DİVANE OLDU

BİR BEN MİYİM MECNUN OLAN SEVDİĞİM

BENİM AĞ’YAR İLE YOKTUR PAZARIM

AŞKIN İLE DERTLERİMİ YAZARIM

ŞEHİR KAZA ÇAR KÖŞEDEN BEZERİM

SEVMİYOR DEMİŞLER YALAN SEVDİĞİM

BAD İ SABA İLE GÖRDER SELAMI

BİLMEM DOSTUM SELAMIMI ALAMI

LEVHİ KALEM ONSEKİZBİN ALEMİ

CÜMLENİN RIZKINI SALAN SEVDİĞİM

HERDEM AKLIMDASIN GÜZEL KADERİM

ÇİZDİĞİN O DOĞRU YOLDAN GİDERİM

KABUL ET KAPINDA HİZMET EDERİM

SÜLEYMAN BULUT’UM KÖLEN SEVDİĞİM

  garip ozan

-----

4.

GEL  HELE

DOST DOSTA EDER Mİ BÖYLE

GÜLÜM GEL HELE GEL HELE

NE İSE FİKRİNİ SÖYLE

GÜLÜM GEL HELE GEL HELE

ADINI DUYAN CENNETLİK

ETME BÖYLE MUHANETLİK

EŞİN ARAR MERİ KEKLİK

GÜLÜM GEL HELE GEL HELE

GURBET ELDE HALIM YAMAN

GAYRİ KAVUŞMAMIZ GÜMAN

SÜLEYMAN BULUT DER AMAN

GÜLÜM GEL HELE GEL HELE

garip ozan

------------------------------------------

EYÜP ŞAHAN

MESLEĞİ: Halk Ozanı - Sendikacı

  

DOĞUMU:  Eyüp Şahan, Maraş İlinin  Afşin İlçesine bağlı Çobanbeyli Beldesinde, 10 Nisan 1950 tarihinde dünyaya geldi.

ÖĞRENİMİ

İLK - ORTAOKUL: İlk ve ortaokulu Afşin'de,

LİSE:  Liseyi Artvin de bitirdi.

KAMU GÖREVİ: 1970 Yılında Maden Tetkik Ve Arama Enstitüsünde işe başladı. İç Hizmet kurslarına katılarak Metal Madenler ve Sondaj elamanı olarak görev yaptı.

SENDİKACI: Maden Tetkik Ve Arama Enstitüsünde,  işçi sendikasına yönetici seçilerek sendikacılık yaptı.

EMEKLİ: Yaşamını Ankara’da sürdüren ozan 1996 yılında emekli oldu.

YÖRE KÜLTÜRÜ: Çalışırken görevi gereği yurdun bir çok yerini dolaşan ozan, yöre kültürlerini yakından tanımak fırsatı buldu.

HALK OZANI: Şiirlerini sade ve anlaşılır bir dille yazan Eyüp Şahan, Kültür Bakanlığı Halk Ozanıdır.

ESERİ: Bir Dilek Tuttum – 2012.

-------------------------------------------

şiirleri

1.

Selam Olsun

Gider olduk biz bu ilden

Kalan dosta selam olsun

Söz işittik tatlı dilden

Gülenlere selam olsun

Yedik içtik konduk göçtük

Gönüllerden gönül seçtik

Bilen ile dostluk biçtik

Silenlere selam olsun

Göç yayladan geçti gider

Kalan dostlar sitem eder

Gönül diyor artık yeter

Bilenlere selam olsun

Saygı duydum gökte kuşa

Hayatla  barışık yaşa

Tatlı dilden selam başa

Verenlere selam olsun

Eyüp söyledi sözünü

Sevgi doldurur özünü

Dosta çevirdi yüzünü

Görenlere selam olsun

Eyüp şahan

Ankara    5.1.2010

-----

2.

Yürüyorum

Ayaklarım karda içinde yangın

Her adım hatırlatıyor

El ele günlerimi

Hayal kuruyorum o günlere

Yürüyorum; yalnız

Yoksun işte yanımda

Bitmez sanmıştım

O günler ve hayallerim

Bitirdin işte

Hani giderken dönüp bakmıştın ya

Buraya her gelişimde o geliyor aklıma

El sallamıştım arkandan

Kala kalmıştım işte tam burada

İki damla ve çaresizlik sarmıştı bedenimi

Sormadın nedenini

Yürüyorum karların üstünde tamda burada

Sevdamı astım boynuma

Dolandı ipi var yakamda

Sen uzaklaştıkça

İp sıkıştı boynumda

Ben öldüm gittiğin gün

Ayaklarımın altından

kaydı kurduğum dünya

Ruhum asılı kaldı

Beden ise boşlukta

Yürüyorum

Ruh esir beden tutsak

Yol uzun hayat kısa

Gönül mezarlığında.

Eyüp Şahan

Ankara: 18.12.2010

-----

3.

Sorardım Hoca

Şimdi sınıfında öğrenci olsam

Belki de bir işe yarardım hocam

Yıllar geri gitse gençliği bulsam

İnan ki zamanı yorardım hocam

Sevda yollarında düştü talebe

Aşkın gücü yendi çaldı galebe

Sevip de ayrılmak sığmaz edebe

Bir zaman hayaller kurardım hocam

Kabına sığmıyor gönül desturu

Aşarken yıkıldı önünde suru

Eğer diyorsan ki sende kusuru

Kendi benliğimde arardım hocam

Bir kitap vermiştin bana hediye

Hayatı anlatır oku sen diye

Gerçek saklı kaldı demedin niye

Bilsem gerçekleri sorardım hocam

Çekildi yanımdan gönül dayağı

Büküldü bellerim kırdı ayağı

Kolumu bağladı kaderin ağı

El atsan zinciri kırardım hocam

Sen öğrettin bize ferman yazmayı

Bildirmedin bana dosta kızmayı

Eyüp aştı ise eğer çizmeyi

Tutar kulağını kırardım hocam

Eyüp Şahan

İstanbul/Üsküdar /sultan Tepe

21.5.2005

-------

4.

Duman Sardı Berit’i

Yine duman sardı Berit’in başı

Yaylasına güzel gelmiyor m'ola

Binboğa Dağı’nın can arkadaşı

Sorup da gönlünü almıyor m'ola

Elbistan ovası diyor ki benim

Yaz baharda çiçek bürünür tenim

Dağlar yükseklerde bense enginim

Engin gönül huzur bulmuyor m'ola

Ceyhan geçer gider iner denize

Derman olur onca soluk benize

Toros dorukları küsüyor bize

Başında karları kalmıyor m'ola

Koç yiğit yatağı Yavşanlı Yayla

Oynuyor güzeller düzünde toyla

Sevdaya sürerken geceyi ayla

Yanan gönülleri bilmiyor m'ola

Afşin’in önünde Atlas Tepesi

Mert oğlu mert dolu düzün hepisi

Eyüp’ün başında hasret tipisi

Hele bakın yüzü gülmüyor m'ola

 Eyüp Şahan

-----

5.

Hayaline Doyulmuyor Nilüfer

Aklıma geldikçe öptüğüm o an
Hayaline doyulmuyor Nilüfer
Gönül içlerinde tutuştu cihan
Bir kenara konulmuyor Nilüfer

Gülde kelebektir sevgiyi anmak
Dala diken olur unuttum sanmak
Uzaklara bakıp ismini anmak
Hafızamdan silinmiyor Nilüfer

Gönül dağlarına dumanlar çöktü
Senden ayrı olmak belimi büktü
Durdukça düşünmek belimi büktü
Olanlara gülünmüyor Nilüfer

Bir sızı başlıyor inceden ince
Ayrılık acısı öze girince
Aynada kendimi çökmüş görünce
Sebep nedir bilinmiyor Nilüfer

Alırım diyerek gaflete düştüm
Vardım büyüklere dedi bölüştüm
Alamadım seni hayata küstüm
Sensiz nefes alınmıyor Nilüfer

Seher vakti figan eden bülbülde
Ayaz çiçek açar seven gönülde

Eyüp buse ister belki ödülde
Başka ümit bulunmuyor Nilüfer

Eyüp Şahan
Ankara 26.4.1993

------

6.

güldane

Köyün meydanında yiğitler varken

Gezinme evinde yat be Güldane

Hep gençlerin gözü seni ararken

Birine bir mendil at be Güldane

Köyün gençlerinin gözleri sende

Bir birine düştü senin sayende

Sıcak bir ten olsun dersen teninde

Biraz daha sabır et be Güldane

Evinizin yolu yolumun üstü

Daha tomurcukken kader mi küstü

Yoksa bir yiğide gönlün mü düştü

Gönlünün sözünü tut be Güldane

Bir mektup okudum bir soru sordun

Yasladın başını öylece durdun

Gözlerin kapandı hayaller kurdun

Hayalin zevkini tat be Güldane

Gözlerin gülerken kaşların eğik

Şimdilik gönlümde gez alageyik

Eyüp’ün sevdiği sanki üveyik

Dünyayı bir pula sat be Güldane

Eyüp Şahan

-----------------------------------------------------------------------------------

DURSUN ERMEYDAN

Ozan.

 

DOĞUMU: Egitmen bir babanın beşinci  evladı olarak 1943 yılında Maraş'ın Variyanlı  köyünde doğdu. 

ÖĞRENİMİ: İlkokulu   köyünde,  bir müddet  esnaflıktan sonra orta okulu (İmam Hatibin  orta kısmını), Ticaret Lisesini Maraş'ta bitirdi.  Yüksek okuldan sonra  orman teşkilatına girdi.

HİZMETİ: Uzun yıllar Şeflik ve arkasından Müdürlük   yaptıktan sora 2008'de emekli oldu.

HOBİLERİ:  Şiirin yanısıra  makale ve hikaye yazmayı, fıkrayı ve fıkra anlatmayı, bilgisayar kullanmayı  sever.

OKUMAK: Okumak  onun için bir ödev gibidir. Sanki biri ona ödev vermiş, yarın soracakmış gibi okur, kendini sorumlu hisseder.

Güzel denebilecek bir kütüphaneye sahiptir. Okumadığı bir  eseri kütüphanesine koymaz. Osmanlıca okur ve  yazar.

Arap kremerine yabancı değildir.

-----------------------------------

şiirleri

1.

Çekemedim bu gurbetin kahrını

Kahi beni götürür kahi gönlümü

İstemezdim affolmadan ölümü

Ya beni götürür ya da gönlümü

Bazan estiriyor sevda yelleri

Yaş geçse de sevmek gelir gülleri

Konuştukça bal akıyor dilleri

Ya beni götürür ya da gönlümü

Kah gönül bağına bağlanır gönül

Çağlayan şakıyan bülbül de gönül

Ağlayan pınara dayanmaz gönül

Ya beni götürür ya da gönlümü

Dursun ne inlersin ah u zar ile

Yitirdin bulaman düşmüşsün dile

Koşturdum  kovaladım geçmiyor ele

Ya beni götür ya da gönlümü

-----

2.

Başkonuş'a

Top top olmuş zülüflerin alnında

Dökülmüş saçların gerdana güzel

El verip te uyumaktı dizinde

Bulunmaz alemde kaşların güzel

Aşık oldum baharına yazına

Sümbüller yakışır ela gözüne

Dayanamaz kimse senin nazına

İncedir serviden boyların güzel

Dolaşır mevsimler her yıl başında

Anber kokar toprağında taşında

Söz etmez hiç kimse kaç bin yaşında

Tarifi imkansız döşlerin güzel

Nice yiğitleri çektin döşüne

Ben' gibi meczuplar düşer peşine

Rastlamadım güzellikte eşine

Her koyuna senin meftunum güzel

Konuştukça bal akıyor dilinden

Koklayanlar meftun olur gülünden

Sedirinden köknarından yelinden

Her yerin bir başka renktedir güzel

Söylesem ismini bana bağ olur

Yaylasında güzel güzel yağ olur

Kıymetini bilmezlere ağ olur

Bulunmaz dünyada bir eşin güzel

Baktıkça aynına kaynıyor içim

Yapmam gerekiyor seninle geçim

Uğramış rüzgara dağılmış saçın

Dağılmış saçına meftunum güzel

Bağlasam elimi tutsam dilimi

Özlüyorum bazen akan selini

Koparmak isterdim gonca gülünü

Çaresizlik belimi yıkıyor güzel

Her yerde söylüyor Dursun sözünü

Öyle bir ateş ki yakar özünü

Basayım bağrıma dikenini közünü

Alemi cihanda Serversin güzel

-----------------------------------

NOT: Ozanın  doğduğu, çocukluğunun geçtiği Variyanlı (Topçalı) köyü Başkonuş Dağının eteğindedir.

İlerleyen yıllarda da  işinin ormanla ilgilisi  olması nedeniyle  ömrünün çoğu buralarda geçmiştir.

Bundan dolayıdır ki;

Ozan,  bu şiirinde Başkonuş sevgisini bir güzele benzetmiştir. 

dursun ermeydan

----------------------------------------------------------------

DURDU (FATMA) BACI

Ozan.

ASIL ADI: Fatma’dır. Büyük ozan Niyazi’nin kızıdır.

   

DOĞUMU: Halk şairi Niyazi (Hasan Şan) ‘ın Durdu isimli kızı 8 yaşında ölür. Küçük kızının ölümünden önce 1914 yılında doğan kızın adını Fatma olarak Nüfusa geçirirler. Fakat DURDU’larının hasretini çeken aile diğer kızları  Fatma’ya Durdu derler.

YAŞADIĞI YER: Maraş’ın Yenicekale Nahiyesinin Çınarpınar Köyünün Karbasan obasında 1914 – 1987 yılları arasında yaşadı.  Yaşamı  (73 sene)  boyunca adı Durdu olarak bilindi.

ÖLÜMÜ: 1987 Yılında Karbasan’da vefat etti.

SEFİL MEHMET:  Halk ozanı Sefil Mehmet’in üvey annesidir. Sefil Mehmet anlatıyor: “Anam öldüğünde bir yaşında imişim. Bu kadın beni diğer oğullarından ayrı tutmadı. Büyük çocuk olmam, ağabey olmam vesilesi ile avantajlar yakaladım.’’

NİYAZİ’NİN  KIZI

ŞAZİ VE ŞİRAZİ’NİN

TORUNLARI

Başka bir özelliği de ozan  babasının ve Türk Edebiyatı Tarihine girmeyi başarmış dedelerinin yollarını izlemesi ama onlardan çok aile ve yöre sorunlarına inmesidir.

Tüm şiirlerini 8’li heceyle yazar. Halkın konuştuğu dili kullanır. Böylece, herkes tarafından anlaşılır ve gereken değeri alır.

ÖZELLİĞİ: Genelde aile içinin, dert ve acılarını, konu komşu sorunlarını dile getirdiği şiirlerini  halkın anlayabileceği şekle sokarak, uzun uzun anlatır.  Şiirlerini ağıt şeklinde yazmak, mısralara acı yüklemek, Durdu Bacı’nın özelliklerindendir. 

Durdu Bacı’nın başka bir özelliği de; çoğu şairin kullandığı kalıpların ötesinde a+a+b+a  kalıbıyla şiire başlaması ve aynı kalıpla bitirmesidir.  

şiiri

1.

ayşe’m

Konuşsana bre pınar

Ayşe'm senden su doldurdu

Benim kızım yad ellerde                              

Gurbetlik beni öldürdü

Pınarın  başına vardım

Ben Ayşe’den haber  sordum

Kızın burada yok dediler

Afalladım orda  kaldım

Eller selamın getirir

Posta mektubun götürür

Melil melil kalan anan

Ağlar aklını yitirir

Evinin önünden geçtim

Yanıldım yolları şaştım

Kadanı alam Ayşe kızım

Neden gurbetleri  seçtin

Evimizin  yeri üce

Ben ağlarım gündüz gece

Ayşe'm bana mektup yazmış

İnanmıyom görmeyince

Yüklerini ben teledim

Kızım dedim de ağladım

Kızım gurbet ellerde

Kuşlarla selam söyledim

--------------------------------

oğlum hasan

Bir yazı durur döşünde

Oğlum da onbeş yaşında

Kadam alam Hasan oğlum

Her gün görüyoum düşümde

Ayşe bibisi soruyor

Oğlum gurbette kalıyor

Kadan alam Hasan oğlum

Konya’dan mektup salıyor

Hasan’ımın  kara saçı

Yandı ciğerimin içi

Oğlum seni unutmuşlar

Bu da taksicin suçu

Konya’nın  da yeri yazı

Yayılıyor  ördek kazı

Selam yazmış ta göndermiş

Anayın Fadıma kızı

Güllü bibisi doymamış

Boyuna kurban olmamış

Benim oğlum yad ellerde

Aman Nebi’yi görmemiş

Iradyosu yaslanıyor

İçinde  pil paslanıyor

Gurbet gurbet gezen oğlum

Telefonla sesleniyor

İresmini elime aldım

Ben Hasan’ı iyi gördüm

İkisi de çift dinelmiş

Boylarına kurban oldum 
-----

3.

kocama dair

Döşeyinen yattın hasta

Su verdim kalaylı tasta

Uyan kocam aç gözünü

Saldım üç kızana posta

Akşamdan kızları geldi

Yoksa koca bilmiyor mu

Uyan koca aç gözünü

Gayri aklın ermiyor mu

Akşamınan yol olur mu

Koca gidiyor  gelir mi

Oğulların çok ağlıyor

Kızların iflah olur mu

Tüfek duvarda asılı

Kabakta barut basılı

Ben kocayı arıyorum

Koca bana küsülü

Uzun tüfek boydan boya

Gelme mi ola büyük eve

Ben kocamı arıyorum

Göremedim doya doya

Asmanın gölgesi serin 

Mezarını eşin derim

Kocam da yatıyor hasta

Yerini gölgeye serin

Bahçemizde bülbül öttü

Koca nerelere gitti

Siz ağlayın yavrularım 

Babanızın ömrü bitti

Kızı karşımda ağlıyor

Felek ciğerim dağlıyor

Akrabaların geldiler

Bacın çeneni bağlıyor

Evimin kapısı çatal

Seherinen horoz öter

Ben kocayı soruyorum

Koca teneşirde  yatar

Asmanın yaprağı açıldı

Koca aradan seçildi

Uyu kocam gözün aydın

Cennetten makam açıldı
------------------------------------------
Aileden,

1.  Şazi,

2. Şirazi,

3.Niyazi,

4.Muradi

5.Durdu Bacı, gibi 
ozanlar yetişmiştir. 

----------------------------