CAHİT ZARİFOĞLU

Ozan - Yazar - Çocuk Edebiyatçısı.

ASIL ADI: Ahmet Cahit Zarifoğlu.

DOĞUMU : Cahit Zarifoğlu, 1940 yılında Ankara'da doğdu. Aslen Maraşlıdır. Babasının memuriyeti dolayısıyla ilk ve orta öğrenimini, 

İlk-Orta ve Lise Öğrenimini; Siverek, Ankara, Kızılcahamam ve Maraş'ta tamamladı.

ÜNİVERSİTE: 1972'de İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyatı Bölümünü bitirdi.

GÖREVİ

VE

YAPTIKLARI:  Öğrencilik yıllarında çeşitli kurumlarda çevirmen olarak çalıştı. Dil kurslarına katılmak için Avrupa'ya gitti. Bu vesile ile belli başlı Avrupa ülkelerini dolaştı. Döndükten sonra özel bir lisede öğretmenlik, Makine ve Kimya Endüstrisi Kurumu ve TRT'de çevirmenlik, son olarak İstanbul radyosunda denetçilik görevinde bulundu.

EDEBİ HAYATI : Edebiyat çalışmalarına lise yıllarında başlayarak, Maraş gazetelerinde şiir ve hikayeler yazdı. Yine Maraş'ta Açı dergisini çıkardı. Sanat hayatının bir bölümünde şiirleri,  Papirüs, Türk Dili, Yeni Dergi’de yayımlandı. Daha çok Diriliş, Edebiyat, özellikle de Mavera dergilerinde çıkan şiir, hikaye, günlük ve eleştirileriyle tanındı. Bir süre, kurucularından olduğu Akabe Yayınları ve Mavera Dergisini yönetti. Yeni Devir, Milli Gazete ve Zaman gazetelerinde Ahmet Sağlam, Vedat Can, Abdurrahman Cem imzalarıyla yazdığı köşe yazılarıyla yakın bir diyalog içine girdiği geniş bir okuyucu kesimince ilgiyle izlendi. Ayrıca İslam, Kadın ve Aile, Gülçocuk ve bazı çocuk dergilerinde ürünleri çıktı. Son yıllarında çocuk edebiyatına yöneldi. 

ÖDÜL: Çocuklar için yazdığı kitaplardan biri olan Yürekdede Ve Padişah adlı eseriyle 1984'te Türkiye Yazarlar Birliğince çocuk edebiyatı dalında yılın yazarı seçildi.

DOĞAL ŞİİRLER: Çizgi dışı şiiri ve kendine has şiir diliyle ilk bakışta zor anlaşılır ama son derece orijinal şiirler yazdı.

ÖLÜMÜ . 7 Haziran 1987 tarihinde  İstanbul'da vefat etti. Mezarı İstanbul Beylerbeyi'nde Küplüce Mezarlığındadır.

ESERLERİ

A ) ŞİİR KİTAPLARI

a) İşaret Çocukları

b ) Yedi Güzel Adam

c ) Menziller

d ) Korku ve Yakarış

B ) HİKAYE / İns

C ) ROMAN / Savaş Ritimleri

D ) GÜNLÜK / Yaşamak

E ) DENEMELERİ

a ) Bir Değirmendir Bu Dünya,

b ) Zengin Hayaller Peşinde.

----

TİYATRO / Sütçü İmam

G ) ÇOCUK KİTAPLARI

a ) Serçekuş,

b ) Katıraslan,

c ) Ağaçkakanlar,

d ) Yürekdede ile Padişah (TYB Çocuk Edebiyatı Ödülü),

e ) Gülücük,

f ) Çocuklara Afganistan Şiirleri,

g ) Küçük Şehzade,

h ) Motorlu Kuş,

ı ) Kuşların Dili.

----------------------------------------

ŞİİRLERİNDEN

Hızla Akan Mızrak

Sabahtır

Alkışlar gecenin

Sıcak damları sükun yapılarıyla

Aydınlatır bir ucundan

kahvaltı sofrasında çay tasını

Düzgün uysal

ışıklı bir de ağız

gizlice götürür hücreyi bütüne

ve akla her gelen telgraf telinde

öpüşür iki güvercin

incelmiş ve yumuşamış gagalarıyla

Bu geçen mızrak

Kalın kararlı

Atanın değer biçilmez atıyla

Kuşkusuz yolunda gerek

Mızrak geçer ışığı

Geçer geceyi dolduran karanlığı da

----

Sen Kuş Olur

Gidersin Bir Trenle

Uzun bir geçmişimiz var

Hiç yorulmadan

En azından bir kere

Eğlenceli Beşik

ha biz varız

ha biz maskeli balo

saygıya durup üstün bir gecede

Bir sır payı katlayıp

sade bir kahveden

Keyifsiz bir detayın hükmüyle

ha biz yokuz

ha biz seferde

Ya bu kez ölenleri görmeliysek

Ya sen kuş olup gitmeliysen bir trenle

Parka dolalım

Park bizi alır önce

Seyrimizden bir sabah kazanır

Eğri fakat daha çok eğrilmez bir şoförle

Sayısız rampaya katlanır

ya güneşten daha zengin

sofraya diz çökeriz

ya sen kuş olur gidersin bir trenle

oysa sergimize kuşlar gelir uzanır.

----

Zamana Yay 

Gerip Ok Atmak

Şarkı ve oyma dudak

Sağlam gözleri

Ve yandan bakılınca

Uzun yüzünde kabartma bir deniz

Bütün kuşlarla gidilir yanına

Sıhhatli bir hava seçilir dolaptan

Bakılır en arkaya durmuş evin

Acısız aynasına

Bu yaşamak sezonu çok memnun

Yay gerip ok atan

------

Açık Açık 

Çağırır Aşkını

I.

Çabuk akan tez giden

ilk geyik avında ölenler

çarpıntı başlarıdır insanlığın

Uzakta. Ta burada

Ünlü bir cansıkıntısını

Ufalar bir zümrüt sakal

Yeldeğirmeni

ve uçuşan leylekler

beyaz saçlı atın

kar yılğını rüzgar hallerini

kahraman atın

madalya anına bitişik

dört nala koşan sesi

oradan uzaktan ta buradan

siyah

çatık kaşlı gelincik tohumlarına

benzer sezişleriyle

gelişir yapılı kaygılar

II. bir ayıp giyotin

çün ağaç sağa dönmez

soldan kuşatılır

çün ağaç şaşırır

ağaç ölür

Ama sapına kadar

Bilhassa büyük

Erkek

Tam bir el

Yani kolun ucuna kadar gelmiş de

Yumruk bile olmuş

ve bilhassa bu büyük bir el

beynelminel bir sabah seli

kutlayıp büküp yapma çelikleri

gündelik insanı kaldırıp

bir de tanrıya şarkısını söylerse

Belirli bir yapısı

Belirli bir geçmişi olan

nereye değdiğini bilen

düğün yapısı fırçasıyla

toprak ve topraktan sonrasını

aynı çığlığı atan

ve karalar için de

III. haydi

şu kaçar su durur mu

gök içimizde bir zenci yaratır

zenci zenci

bir büyük geniş başlı

şikayet mi ne olur

açık açık çağırır aşkını

burda mı daha mı uzakta

bütün bir geceye dayar alnını

öyle ki alın

mübarek bir şeydir.

----

İşaret Çocukları

yasin okunan tütsü tüten çarşılardan

geçerdi babam

başında yağmur halkaları

anam yeşil hırkalar görürdü düşünde

daha ilk güzelliğinde

alnını iki dağın arasına germiş

bir devin göğsüne benzer

göğsünden dualar geçermiş

çarşılar ellerinde ekmek iğneleri

cami avlularına açılan

havuz sularına kapılan çocuklar

görmeden güneşin bütün renklerini

götürmezlerdi dükkandaki babalarına

ocaktan akan kaynar yemekleri

nenelerinin koyduğu avuç taslarına

başı ve yüreği şahbaz

kaleleri ağırlayan kadınların

süslerini kemerlerini

başlarını ağırlaştıran

ağır siyah şelale saçlarını

tutunca gençleşirdi erkekler

sonra insan o ki denizde

küçük ve büyük nehirde

bedeni ıslatan afsunlu suda

önce niyet sonra yıkanırdı

zaman dert getirdi sulara

içinde eski balıkların yattığı kayalar

savaşan insanların elinde

ince yontulup taşındı

balta mızrak şeklinde

anam kanları kuruyan

kavga ayıran bir kargı elinde

kara ocağın taşlarına

işaret koydu çocuklarını

belinde gezdiren babamın

beyaz yazılarla kazandığı adları

yüreği korkuyla kuvvetlendi babamın

unutup genç gelen günleri

zamanın sürerken çektiği günleri

çetin bilmecelerle

sürdü atını denize

yün ören at güden kadınlar

ormanlara tepeden eğilen toprak evlerde

küçük pencereli karanlık dar odalarda

uzaktan uzayıp gelen kurt seslerinin

uzağa çekilip giden

ayazda donan gülmeler içinde

ormanlarda süt emziren anne

unuttu gittikçe uzayan çocuğunu

hep kaçarmış şehirlerin

demir dağlarına

uyuyunca toprak beşiğimde

sahipsiz kalan

ellerimden kayan aydınlık günlerim

----

sultan

Seçkin bir kimse değilim

ismimin baş harfleri acz tutuyor

Bağışlamanı dilerim

Sana zorsa bırak yanayım

Kolaysa esirgeme

Hayat bir boş rüyaymış

Geçen ibadetler özürlü

Eski günahlar dipdiri

Seçkin bir kimse değilim

İsmimin baş harflerinde kimliğim

Bağışlanmamı dilerim

Sana zorsa bırak yanayım

Kolaysa esirgeme

Hayat boş geçti

Geri kalan korkulu

Her adımım dolu olsa

İşe yaramaz katında

Biliyorum

Bağışlanmamı diliyorum

---

Zarif

Çoban

o güzeli bana verseler

tombul kuzuların aşkına

yaylalara atlas kilim serseler

tombul kuzuların aşkına

yayılsın topraklar, aşıklar gezecek

feryat, taşları sızlatıp inletecek

başa gülü sümbül örseler

tombul kuzuların aşkına

ayrı kaldım ağlar inlerim

dağ kavi, iklim sarp, çarıklar delerim

bağrım yosun tuttu bir görseler

tombul kuzuların aşkına

kaval derler, dertli yoldaştır

bende iki onda dokuz göz vardır

nice sersefil olduk bir bilseler

tombul kuzuların aşkına

Geçiyor bulut geçen ömürdür

geceme saç mı hayır kömürdür

zarif çoban oldu görseler

tombul kuzuların aşkına

----------------------------------------